اژدهاک، اثر اول کتاب «سه بر خوانی» از بیضایی، روی صحنه‌ست و تا دو روز دیگه هم بیشتر نیست.

بیضایی فقط ۲۳ سالش بود؛ وقتی تصمیم گرفت داستان مشهور ضحاک رو جور دیگه‌ای روایت کنه. امروز تمام مدتی که روی صندلی نشسته بودم با خودم هزاران‌جور فکر کردم، و مدام تعجب می‌کردم که واقعا چه نویسندگانی ایران به خودش دیده و هیچ صحبتی ازشون نمی‌شه! اجرا نقص‌های خودش رو داشت، اما یادآوری و این‌بار شنیدن زنده‌ی جملات شاهکار بیضایی برای من شگفت‌انگیز بود. نمی‌دونید وقتی فهمیدم اژدهاک داره اجرا می‌شه چقدر خوشحال شدم. مرد بازیگر ۵۵ دقیقه گفتار‌های بیضایی رو از بر گفت، و من ناراحت بودم که چرا این اجرا فقط ۵ تماشاچی داشته. شاید بی‌نقص نیست، اما متن از بیضایی داره می‌ره روی صحنه. لطفاً اگر تونستید حتماً با دیدن این اجرا بازیگر رو خوشحال کنید. اگر به جاش من اونجا ایستاده بودم و اون همه متن دشوار رو حفظ می‌کردم و فقط ۵ نفر اجرام رو می‌دیدن چه حسی داشتم؟ حس تنفر. حس بیهودگی. به بازیگر خسته نباشید می‌گم و امیدوارم سرش سلامت باشه. به‌نظرم اگر در برخوانی‌اش اوج و فرودهای بیشتری وجود داشته باشه اجرا بسیار بهتر می‌شه.
و در نهایت خوانندگان عزیزم لطفاً تئاتر، این خانه‌ی سیال کوچک رو با حضورتون از خاک‌گرفتگی یا گزند مارهایی چون سجاد افشاریان زنده نگه دارید.