من با ذهنیت دیدن یک فیلم ساده و عامی که حرف خاصی برای گفتن ندارد و فقط به خاطر آذری بودن زبان فیلم شروع کردم به تماشای آن اما با بازی بسیار روان و عالی بازیگران فیلم روبرو شدم. بازی طبیعی ، لهجه و گویش درست بازیگران و روایت درست داستان فیلم که به یکی از دغدغه های مهم جامعه ی ما یعنی درگیر بودن با خرافات اشاره دارد، باعث ایجاد حس هم ذات پنداری در مخاطب می گردد. از دیگر نکات برجسته می توان به قاب بندی ها و ارائه ی نماهای هوایی بسیار عالی از جغرافیای منطقه اشاره کرد. همچنین موسیقی و صدابرداری عالی هم از دیگر نکات خوب و قابل ذکر فیلم بود. گریم و طراحی صحنه و لباس کاملا فضای روستایی رو بخوبی نمایان کرد. من به عنوان بیینده حسرت می خورم که ای کاش شخصیت پردازی بیشتری در فیلم میشد، چون این پتانسیل در بازیگران دیده میشد که بخوبی از عهده نقششان بر آیند. نمیتوانم از بازی های برجسته در این فیلم چشم پوشی کنم؛ علی الخصوص نقش های میر عباس دعانویس، جیران مادر طرلان، معلم و ترکیب سه نفره گروه صولت که جزو بازی های برجسته و عالی فیلم بودند. نقدهایی که از نظر من بر فیلم وارد بود اول طولانی بودن بعضی از سکانس ها (سکانس شب: رونوشت طرلان از دعاهای میرعباس) که احتمال خسته کننده شدن برای مخاطب غیر بومی که به زبان آذری آشنایی ندارد، را دارد و دیگری عدم تطابق معنایی زیرنویس با دیالوگ های فیلم. به عنوان نکته ی آخر خسته نباشیدی می گویم به عوامل فیلم. موفق باشین