در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال شاهین نصیری | درباره نمایش آب، آینه و اثر پیگمالیون
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 21:42:52
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
آب، آینه و اثر پیگمالیون . . .

این نوشته نقد نیست. گزارشی است سر راست از آن چه بعد از دیدن یک تئاتر در ذهن من باقی مونده:

1. خوشحالم که دوستای تیوالی زیادی رو دیشب دیدم.
2. آقای بهاری عزیز! کسی تا حالا به شما گفته چقدر شبیه جک نیکلسون هستید؟
3. رد پای رضا گوران در کارگردانی کار بیشتر از یک مشاور بود. این نه خوبه و نه بد صرفا یه ویژگیه.

و اما . .

4. تئاتر هنریه که در اون المان های زیادی برای جلب و جذب مخاطب وجود داره. در مقایسه با کتاب که فقط متکی به کلمات و تخیل ... دیدن ادامه ›› مخاطبه، تئاتر می تونه علاوه بر جذابیت های داستانی، با فرم هم جذابیت ایجاد کنه. یعنی مثلا در این کار با دو سطح روبرو هستیم: قصه زندگی یک زن و شوهر، بحران بین اون ها و سر انجام داستان (بر اساس الگوی معمول پیرنگ داستانی) و سطح دوم فرم روایت این ماجرا (شامل انتخاب اکسسوار، میزانسن، ایده استفاده از پروجکشن و نوشته هایی که در اون بخش انتخاب شده است و غیره). از نظر بررسی داستان، با یک داستان معمولی روبرو هستیم که شاید بهتر بود به صورت یک داستان کوتاه مکتوب چاپ می شد. داستان تقریبا تا میانه های پرده دوم لو رفته و کاملا میشه حدس زد تابلو دست کیه و با مطرح شدن ماجرای پرستو، تقریبا میشه شخصیت پردازی آیدین رو هم تا انتها حدس زد. یعنی از میانه داستان، قصه دیگه برای من جذابیتی نداشت. حالا وقت اونه که فرم به داد نمایش برسه و با ایجاد لایه های متعدد معنایی در دل نمایش، مخاطب رو به فعالیت فکری وادار کنه. در این بخش کارگردان موفق بوده. می خواستم در مورد نشانه ها بیشتر حرف بزنم اما نقد آریوی عزیز رو خوندم و دیدم نه تنها چیزی نمی تونم بهش اضافه کنم، که در بعضی موارد تحلیل آریو کامل تر از برداشت های من بوده. فقط نکته ای که میخوام اضافه کنم این که کارگردان تا حدودی قصد شیر فهم کردن تماشاگر رو داره و نوشته هایی که برای پروجکشن استفاده می کنه اون قدر مستقیم و شفافند که جای کشف برای مخاطب باقی نمیگذاره. بازی ها باور پذیر و دوست داشتنی هستند و میشه از بازی شون لذت برد.

خلاصه کلام این که آب، آینه و اثر پیگمالیون اثری است با متن معمولی، بازی های خوب، و کارگردانی که نگران نفهمیدن مخاطبشه و به همین خاطر حتی در داستانی تا این اندازه روشن و بی ابهام، به دنبال نشانه هایی برای واضح تر کردن مطلبه. برای این گروه آرزوی موفقیت دارم و خوشحالم که به تماشای کار نشستم. موفق باشید.
وااااای راس میگی جناب آیدین خیلی شبیه جک نیکلسون بود :)
۲۱ آبان ۱۳۹۳
خدایا اگه وقتی واسه شفا دادن داری این آرش رو بذار تو اولویت :)
۲۳ آبان ۱۳۹۳
جناب آژند عزیز طبعا متوجه هستید که منظور من حضور معنوی رضا گوران عزیز در کار بوده. یعنی اگه این اسم رو در بروشور نمی دیدم و اصولا اگه آقای گوران سر تمرینات هم نمی اومدن باز هم همین حس رو داشتم و همین رو می نوشتم. در تئاتر خیلی مواقع کارگردان های جوان از اساتیدشون یا کارگردان های نامدار تر تاثیر می گیرند ولو این که شاگردشون نبوده باشند. این طور میشه که ما چندین جلال تهرانی کوچک، چندین چرمشیر کوچک، چندین یعقوبی کوچک و . . . غیره داریم. ممنون که نوشته رو مطالعه فرمودید.
۲۳ آبان ۱۳۹۳
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید