متاسفانه حس میکنم زمان و هزینم برای این اجرا هدر رفت. ایده استفاده از واج آرایی میتونست در بستر یک داستان استفاده بشه ولی عملا هیچ معنا و هدفی از این نمایش وجود نداشت. خسته شدم از بس به واژه های پشت هم بی معنی گوش کردم. به جز پرده مربوط به حرف دال که حرف کوتاهی با مخاطب داشت و حرف کاف که اشاره ای به یکی از وقایع جنگی ما داشت، بقیه اجراها سراسر به هم بافی کلمات بود و هیچ! از آقای هاشمی و خانم آدینه بیش از این ها انتظار میرفت. اگر به دنبال دیدن نمایشی با معنا هستید که به فکر بندازه شما رو، پیشنهادم اینه اصلا سراغ این نمایش نرید.
من که ناامید شدم :)