شبی در تهرانِ ساکت و زخمی، با دیدن شبی در طهرانِ شلوغ و پر بازیگر و کنشمند ترکیب میشود و نتیجه اش ستایش است.
ستایشِ هنرِ مظلوم تیاتر و هنرمندانِ نجیب آن.
هر چند نشستن روی صندلیهای سالن شماره3 شهرزاد لذت نمایش را قطعا میکاهد از بس که غیر استاندارد طراحی شده است ..... ردیف اول پایت به زمین نمیرسد و از پشت بواسطه تنگی جا و خم شدن زانوی نفر پشتی، ضربه های مداومی را روی کمر احساس خواهی کرد...مثل خیلی چراهای دیگر در این موقعیت هم با خودت میگویی چراااااااا ؟!!!!!!!
طراحی شخصیت ها خوب و دلنشین و گاهاً طناز بود ولی در قسمت انتها کمی دچار تکرار و ملال میشد.
به محتوای در جریان این روزها مرتبط میشد و حرفهایی برای مرور داشت. ولی احتمال میدهم اصل متن نمایش بیش از اینها باشد.

سپاس و دورود به عوامل نمایش شبی در طهران !
با نهایت احترام به انتخاب فعالیت کردنتان در این روزهای سختتت.