دوست عزیز پلات امری معطوف به مخاطب نیست. اتفاقا در تلاشم که بگم همین سوتفاهم باعث ایجاد شبهه ی فهمیدن در آدم ها میشه، این که تصور میکنن همین که پلات، داستان یا رویداد یه اثر دراماتیک رو متوجه بشن در واقع به «فهم» رسیدن و این باعث ایجاد یک شعف کاذب میشه که بسیار مضره. یه نگاهی به نظرات نگاشته شده در باب همین نمایش فرایند بندازین؟ عموما خلاصه ای از اثر درج شده و در ادامه با کلماتی نظیر خوب بود یا عالی بود به اتمام رسیده. این اجماع، این کلی نگری آفته. برا همین از دو تا اثری اسم بردم که مخاطبانش یا تا سرحد مرگ ازشون متنفرن یا به شدت تحت تاثیرشون قرار دارن، کما این که داستان محور هم نیستن بنابراین شوق کاذب فهم داستان در مخاطب به وجود نمیارن

جناب عزتی بسیار باهاتون موافقم .
البته آثاری که فرمودین رو ندیدم . اما نگاهتون به شکلِ مواجهه با هنر و اثرِ هنری بسیار مهم و درسته . درود بر شما