بر پهنه دریا چند نقطه قوت مهم دارد که آدم بعد از تماشایش بگوید چقدر خوب است که...: چقدر خوب است که متن زیاد حرف نزند؛ چقدر خوب است که اجرا هم اصلا کش نیاید؛ چقدر خوب است که قواعد "تئاتر" حاکم باشد، چه در حرکت بدن، چه در انتخاب طراحی صحنه و نور و بقیه عوامل ( یعنی چقدر خوب است که تکه پراکنی درباره مسائل روز، یا انحراف از ادب، و غیره، تماشاگر را نخنداند، متن و اجرا این کار را بکنند)؛ چقدر خوب است بازیگران برای دیده شدن دست به هر اغراق بیموردی نزنند؛ چقدر خوب است ترجمه روان باشد.
اما در ضمن یکی دوتا نکته هم هست که شاید در نظر گرفتنشان به بهبود کار کمک کند. اول از همه اینکه با این نقش مهمی که افکت ها و موسیقی در اجرا دارد، چرا هیچ خبری از اطلاعات مربوط به آن در بروشور نیست؟ انتخاب شده؟ ساخته شده؟ توسط کی؟ دوم اینکه متن البته خیلی خوب بود و همانطوری که دوستان نوشته اند مفاهیمی جهان شمول و متعهدانه را نشان می داد. اما درست به همین دلیل "خیلی" بارز و "خیلی" تکان دهنده نبود. یعنی توان این گروه برای فرا رفتن از قالبهای ساده بیشتر از اینهاست و اگر انتخاب چنین کاری پله ای از نردبان رشد است، جای امید برای ماست، اما اگر پیروزفر راضی شود و بخواهد همین جا بماند حیف است.