من دیشب این نمایش رو دیدم و راست بگم! اولین بار بود که برای تشویق بعد اتمام اجرا بلند نشدم! چون تیاتری ندیدم! نه بیان خوب. نه حرکت های خوب. ایراد های خیلی ابتدایی. خیلی کسل کننده. سیامک صفری هم به خاطر مجموعه کلی افت کرده بود. رضا کیانیان هم شبیه موعظه گرهای اخلاقی فقط دکلمه میکرد. دریغ از یک ذره حسی که بگم لحظه ای درگیرم کنه. تنها دو سه دقیقه ای که هدایت هاشمی بود دوست داشتم. یه کمی حس داشت. من فیلمش رو ندیدم و هیچ پیش زمینه ای از ماجرا نداشتم.
و با شوق و ذوقی رفته بودم که دست از پا درازتر برگشتم.
شاید اگر این رو به عنوان تله تئاتر کار میکردن و از تلویزیون پخش می شد مناسب تر بود. تالار وحدت با اون فضای زیبا و این تعداد تماشاگر کارهای بهتری برازندشه...
و از حمید پور اذری هم توقع نداشتم تو چنین کاری همکاری ای داشته باشه...
و موسیقی که اسم کارن همایونفر رو زدن کاش زمان بیشتری رو بهش میدادن تا حداقل با کمی حس موسیقی خوب سالن رو ترک میکردیم نه با خمیازه...

تنها نکته ی مثبت این نمایش : طراحی لباس! همین و بس