یک شب دلی به مسلخ خونم کشید و رفت
دیوانه ای به دام جنونم کشید و رفت

پس کوچه های قلب مرا جستجو نکرد
اما مرا به عمق درونم کشید و رفت

یک آسمان ستاره ی آتش گرفته را
بر التهاب سرد قرونم کشید و رفت

من در سکوت و بغض و شکایت ز سرنوشت
خطی به روی بخت نگونم کشید و رفت

تا از خیال گنگ رهایی رها شوم
بانگی ... دیدن ادامه ›› به گوش خواب سکونم کشید و رفت

شاید به پاس حرمت ویرانه های عشق
مرهم به زخم فاجعه گونم کشید و رفت

تا از حصار حسرت رفتن گذر کنم
رنجی به قدر کوچ کنونم کشید و رفت

دیگر اسیر آن من بیگانه نیستم
از خود چه عاشقانه برونم کشید و رفت

"صحبت از پژمردن یک برگ نیست
وای، جنگل را بیابان می‌کنند
دست خون‌آلود را در پیش چشم خلق پنهان می‌کنند
هیچ حیوانی به حیوانی نمی‌دارد روا
آنچه این نامردمان با جان انسان می‌کنند

صحبت از پژمردن یک برگ نیست
فرض کن مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست
فرض کن یک شاخه گل هم در جهان هرگز نرست
فرض کن جنگل بیابان بود از روز نخست
در کویری سوت و کور
در میان مردمی با این مصیبت‌ها صبور
صحبت از مرگ محبت مرگ عشق
گفتگو از مرگ انسانیت است..."

(فریدون مشیری)

:( ما دانشجوها گناه داریما :( تخفیف دانشجویی بزارید :(

و باز هم اسباب کشی و این سری منظره ای جدید ان هم منظره ی به وسعت یک اسم بوستان بزرگ ولایت ....
پادگان هوایی نیمه مخروبه ای که تا چندین سال پیش جایگاه پسرکانی با لباسه سربازی و ساکه لباسشان که امروزه به بزرگ ترین پارک خاورمیانه به گفته دولت و شهر داری شناخته میشود اما به گفته ی ساکنان اطراف که ان را بیابان بزرگ ولایت میخوانند نگاه میندازم به خود میگویم گفته مردم پر بی راه هم نیست از این بیابان ..... و در گوشه ای از مغزم در فکر اینم که چرا محدوده ای به این وسعت نتوانست محلی برای ساخت مسکن های ارزان برای افرادی با بضاعت مالی کم شود ...؟؟؟ چرا نتوانست تبدیل به شهر بازی با وسایل امن و جدید شود ...؟؟ اصلا چرا تبدیل به شهرکی تجاری نشود ...؟؟ فکر ها را رها کرده به دنبال تخیلات خود سفر کرده و روزی را میبینم که صبحی زود برای بیرون رفتن از خانه از خواب بیدار شده و هنگامی که میخواهم از پنجره بیرون را نظاره کنم با منظره ای سفید رو به رو میشوم با ذوقی فراوان پنجره را باز کرده و برفای دست نخورده ی رو به رویم را نگاه میکنم ..... هنگامه بهار که میشود از پنجره دست بیرون برده و باران بهاری را نوازش میکنم ...... رویاهایم را نیمه کاره به حاله خویش گذاشته و به دنباله اندکی شادی در اتاق به گشت و گزار میپردازم .....
ویــــــــــدا

بی بها بودم
مانند برگی که از درختی به زمین افتاد شاید پائیز بهانه ای بود برای برگ برای دل کندن و گذشتن و شاید پائیز به بهانه ی جدایی پا به سرزمین سبز درختان پر برگ گذاشته بود...یا شاید باد خبری از زیبایی به طوفان داده بود کسی چه میداند

قهرمان من کیست ...؟
قهرمان من کسی است که جان میبخشد و با کشتار بزرگ نمیشود
قهرمان من همان کسی است که قدرت را با وسعت سرزمین و صلاح جنگی نمیسنجد ...
قهرمان من کسی است که تحمل اشک کودکی را ندارد ...
قهرمان من میبخشد ...روحش را .. جسمش را ...دنیایش را
و چه بزرگ است و پسندیده قهرمان شدن ...
چه پر افتخار است این گونه قوی شدن ..
ساده و به شادمانی از بخشش میگوییم از قهرمانی ولی آیا قهرمانیم ...؟؟
ویدا

دوستان من تازه عضو تیوال شدم و امروز بلیط خریدم برای بانوی سالخورده متاسفانه فراموش به چاپ و نوشتن شماره پیگیری کردم حالا باید چیکار کنم ...؟؟ بلیطا رو واسه فردا خریده بودم :(