بعضی وقتا یه اتفاقائی توی زندگیت میافته

که باعث میشه دیگه اون آدم ساده لوح قبلی نباشی

و این خیلی خوبه

( استنلی کوبریک )

داستانی نیمه تمام /

خانم صحرانوردی به شوهرش گفت: « باشه؟»
شوهرش آقای (فلاحی) گفت: «باشه.»
خانم صحرانوردی و آقای (فلاحی) دیگ های مسی را به وسط حیاط کشاندند در دیگ ها تا نیمه گوجه فرنگی ریختند. زیرشان را آتش کردند. بعد رفتند کتابهائی را که در سالهای معلمی شان نخوانده بودند از طاقچه و قفسه ها وزیر تختخواب آوردند روی هیزم های زیر دیگ چیدند. بوی رب که بلند شد. هر دو چمچمه بدست آرنجهایشان را روی چشمهایشان گذاشته، دود را بهانه کرده بودند.

بیژن نجدی
( ص 119- داستانهای ناتمام – نشر مرکز-تهران 1380)

یه کم توضیحش یه کم توضیحش سخته، این چیزیه که وقتی با یه نفر هستی و دوستش داری و اونم اینو می‌دونه و اونم دوستت داره و تو هم اینو می‌دونی اما یه مهمونیه و شما هردوتون با بقیه صحبت می‌کنید می‌خندید و می‌درخشید ... از اینور اتاق به اونور اتاق نگاه می‌کنید و نگاهتون به هم خیره می‌مونه اما نه به خاطر این‌که به هم تعلق دارید، و نه این‌که صریحاً کشش جنسی باشه بلکه به خاطر اینکه اون همون گمشده‌ت تو این زندگیه،و این جالب و ناراحت‌کننده‌ست اما فقط به خاطر اینکه این زندگی تموم می‌شه، و این همون دنیای مخفی‌ایه که درست همون‌جا وجود داره، در ملاعام، بدون این‌که کسی ببیندش و هیچ‌کس دیگه در موردش نمی‌دونه این یه جورایی مثل همینه که میگن ابعاد دیگه‌ای هم دوروبر ما وجود دارن اما ما توانایی دیدنشون رو نداریم این این چیزیه که من از یه رابطه می‌خوام.یا فقط از زندگی، فکر کنم عشق.... فکر کنم مَستم. نه، مست نیستم.

دختری به کافه آمد و تنها، پشت میزی نزدیک پنجره نشست. بسیار زیبا بود و چهره‌ای داشت به تازگی سکهٔ تازه ضرب شده - البته هرگز سکه‌ای با نسوج صاف و پوست باران خورده ضرب نشده است.

مو‌هایش، به سیاهی پر زاغ، صاف و اریب روی گونه‌هایش ریخته بود. نگاهش کردم و آرزو کردم که او را هم در داستان یا هر جای دیگری جا بدهم. هر بار که با مدادتراش مدادم را تیز می‌کردم و تراشه‌ها پیچ و تاب خوران توی نعلبکیِ زیر مشروبم می‌ریختند به آن دختر چشم می‌دوختم.

دیدمت‌ای زیبا‌رو، و دیگر از آنِ منی-‌ حال چشم به راه هرکه خواهی گو باش- و چه باک که من هرگز دیگر نبینمت؟ تو از‌آنِ منی و سرتاسر پاریس از‌آنِ من است، و من از‌آنِ این دفتر و قلمم.

پاریس جشن بیکران/ نوشته ارنست همینگوی
ترجمه فرهاد غبرایی/ نشر کتاب خورشید

سال‌ها بگذرد که یکی را ناگاه، دوستی افتد که بیاساید! / از مقالات شمس تبریزی

سیگاری نیستم/ اما/ به تو که فکر می‌کنم/ مزرعه‌ای از توتون/ در سرم آتش می‌گیرد!



جلیل صفربیگی

با تو بخرابات اگر گویم راز

به زانکه بمحراب کنم بی تو نماز

ای اول ای آخر خلقان همه تو

خواهی تو مرا بسوز و خواهی بنواز


حکیم عمر خیام