تناسخ بعدی

نشانی ِ من

نوزادی که نام تو را گریه می کند ...

گفتی وقتی می خندی

دخترکی هفت ساله ای

نیستی که ببینی

دیگر نمی خندم

پیر زنی

هفتاد ساله

درونم خمیده راه میرود

آغوش

ترکیب پیچیده ای ست

از من و خیال تو

که هر شب

مثل سایه

روی دیوار خانه

می افتد...

گفتی برایم با صدای بلند شعر بخوان
خجالت کشیدم
حالا پنجشنبه ها شب شعر دارم
خجالت نمی کشم
با صدایم که دوست داشتی
شعر هایی که دوست داشتی
با صدای بلند
برای سنگت می خوانم


د.ن

از تو بارور می شوم ،
شبیه ماهی کوچکی
که از لقاح ٍ سرگردان ٍ جفتی که ندارد آبستن است ...
این درد های زایمان که می نویسم
از نبودن توست ...

جسارت می خواهد نزدیک شدن به افکار دختری که روزها مردانه با زندگی می جنگد اما شب ها بالشش از

گریه های دخترانه اش خیس می شود ......

کوتاه بیا ، عمرم به نیامدنت قد نمی دهد



"کامران رسول زاده"

"ای ساکت ِ صبور ِ روزهای بود و نبود

جای تو به اندازه ی نبود خدا خالیست ..."

"چیز زیادی نمی خواهم

فقط یک صندلی

که تورا کنار رویاهیم بنشاند

و یک جاده که نبودنت هایت را ببرد "

دیروزاولین بار بود در زندگی ام که با جمع حدودا 30 نفره که هیچ کدومشون را نمی شناختم همراه شدم . دیروز خیلی چیز ها یاد گرفتم ، اینکه می شه همدیگر را نشناخت اما با هم صمیمی بود و به هم کمک کرد تا با هم از شرایط سخت گذر کنیم ( چیزی که متاسفانه توی بطن جامعه ی ما دیگر کمتر دیده می شه )، می شه سعی کرد تا به هم شادی هدیه بدیم با وجود اینکه توی دلهای خیلیهامون شاید غم های بزرگ بود .حالم با شما و پیش شما خوب بود ،مرسی که ما رو هم توی جمع صمیمیتون پذیرفتید و باعث شدید حتی برای یک روز از خیلی چیزها فاصله بگیریم .