دلمان بهانه نمایشی به قلم استاد رادی را می گیرد.

بی زحمت تو با تو وصالی است مرا *** فارغ ز تو با تو حسب حالی است مرا
در پیش خیال تو خیال است تنم *** پیوند خیال با خیالی است مرا

خاقانی

بخشی از داستانی که باد برد*

کمی لنز ذهن را دست کاری کردم، زاویه دید از ارتفاع آدمی تا پرواز ابر فاصله گرفت، گویی در آسمان تکیه بر باد زمین را می نگریستم. خود را در آن پایین، میان اینهمه انسان و درخت، پرنده و جهنده گم کردم. گویی من معنایی ندارد. باید گفت در آن منبع زیستن موجوداتی زندگی می کنند، موجوداتی که پس از فرار از انقراض، تصمیم به برنامه ریزی برای آینده دارند، به راستی اگر هم تاکنون منقرض شده بودند سطح زمین را طبیعت فرا می گرفت و آب از آب تکان نمی خورد.
بوی لیمو آنقدر ترش بود که چشمانم را گشودم و گاری لیمو از روبروی ام گذشت. این پیاده رو اگر منی که بوی لیمو را اکنون با لذتی بکر حس کردم نداشت، پس سهمی هم نبود که کسی با بوییدنش مرا یاد کند.

ولدون (مارلون براندو) : هر لذتی که به قیمت نابود کردن رفتار درست به دست بیاد اشتباهه و نباید بهش اجازه ی وجود داده بشه !
خلاصه بگم , اینجوری بهتره , در واقع برای یک جسم مربعی شکل به طور مثال بهتره که توی یک جای دایره ای شکل به زحمت گیر کنه به جای اینکه یه جای مربعی شکل ولی غیر معقول برای خودش پیدا کنه به صرف اینکه با هم تناسب دارن.

Reflections in a Golden Eye - 1967
Director: John Huston

به دو دو زدن چشم باید گفت زمین لرزه ای در تن

Beth Hart & Joe Bonamassa - I'll Take Care Of You

http://s6.picofile.com/file/8215791542/_05_Beth_Hart_Joe_Bonamassa_I_ll_Take_Care_Of_You.mp3.html

رطوبت تن درختانی که بهار و تابستان را به هوای پاییز برگ بر خود پوشانیده اند در هوا طنین انداز ست، بر روی صندلی چوبی می نشینم و پنجره را تا نمایش رنگین غروب باز می گذارم.
هر سال به پاییز گفته ام بسامه موچو

Cesaria Evora - Besame Mucho

http://s1.picofile.com/file/7658789993/01_Besame_Mucho.mp3.html

صادق هدایت اگر از خانواده ی پولدار هم نبود در مسافرخانه ی حقیقت نو، در باب همایون، خودکشی می کرد.
برای خودکشی در پاریس باید پولدار بود.
سرودهای مخالف ارکسترهای بزرگ ندارند - استاد مسعود کیمیایی

روغن مار بر هزار و یک درد بی درمان علاج است، لیک اکنون جوانی با تاب و تب می خواهد طنابی را بجوید که در دستان مادری ست سالمند که با سعه صدر بر امور گذشته و حال می نگرد، طناب در راه بریده خواهد شد از سر کشش عجولانه جوان و می ماند باقی در دستان مادر سالخورده.
این سنت زندگانی ست که در کهنسالی شکیبایی شود آرامش روح و بتازد در دل دنیا به دور از زخم تعجیلی که آتش می زند بر گنبد چوبی احساس

ای دیده نظر کن اگرت بیناییست *** در کار جهان که سر به سر سوداییست
در گوشهٔ خلوت و قناعت بنشین *** تنها خو کن که عافیت تنهاییست

ابوسعید ابوالخیر

کت زرد لعنتی

دیگر خسته شده ام، از اداهایت... و آن کت زرد لعنتی اینها را در بیابان سن مورینو بر سر یک آدم خیالی به اسم مستر مود فریاد زدم. تمام عمر این مرد با صورت سبزه و واکس خورده، با آن کت زرد رنگ لعنتی روبرویم پشت به مسیر همگام با من می آمد و با دهان خشکش روبروی من لبخند می زد و صبور منتظر تصمیمات من بود، موافقتش با چنباتمه زدن در کنار کار همراه بود و اگر جریان خلاف میلش پیش می رفت با عبور مکرر از خاطر بنفشم تمرکز را فراری می داد، اما چندیست که فقط حرف مفت می زند، یاوه... یاوه... یاوه... به طوری که فقط می خواهم در به درش کنم...
قلم را به زمین انداخت و کاغذ مکتوب شده را مچاله کرد و به باد سرازیر در بیابان سپرد، ساعت ها پیاده روی برای فراری دادن مستر مود تا بیابان آمده بود، مستر مود قصد رفتن از ذهنش را نداشت.
هفت تیر گلدن ایگل را از جیب پشتی شلوار پانصد و یکی که به پا داشت برون کشید، هر دو یادگار پدربزرگش بودند، از جیب پیراهنش یک سیگار دست پیچ بیرون کشید و با تک چوب کبریت پشت گوشش سیگار را روشن کرد و پکی عمیق زد، اسلحه را نگاه کرد و یک فشنگ در رولوِر دید، چخماق را کشید و اسلحه آماده شد، سرش را بالا آورد، مستر مود را دید که دست چپ را به نشانه ی مخالفت بالا آورده. اسلحه را روی چشم چپش که از عرق خیس بود گذاشت، لبخندی با آزادترین حسِ چروک شده بر صورت به مستر مود زد و ماشه را کشید.
صدایی مهیب آمد و نور از صفحه رفت، پرده ای سنگین و مشکی آرام بر صحنه نشست.

من عاشق شاخه ی کوچک یاسی هستم که برای داشتنش، از شاخه ی بزرگترش نخواهم شکست.

سرودهای مخالف ارکسترهای بزرگ ندارند - استاد مسعود کیمیایی

دنیایی لاوصف دوست داشتنی و محزون، همراه با احساس هم دردی عجیب با اسبی که هیچگاه نمی توان به یقین گفت او چه می خواهد، اما گویی در دل چیزهایی هست که می توان به غرور و نجابت و گاه عصیان او گره زد.