بعضی وقتها هم هست که برای تماشای فیلمی 9ماه مقاومت میکنی و نهایتا در شبی که قرار هم نبوده فیلم رو ببینی توو سالن سینما اتفاق خوبی متولد میشه.
شیار143 رو دوست داشتم فیلمی که به خاطر سفارش یکی از دوستان که دیده بودش و همچنین فیلم قبلی کارگردانش توو جشنواره سال قبل دنبال دیدنش بودم اما به یکباره آقای کارگردان این روزها دوست نداشتنی، طرفدار فیلم شد و شانتاژ خبری رو شروع کرد مصاحبه پشت مصاحبه بک دفعه فیلم مستقل سینمای ایران تبدیل شد به یک فیلم حکومتی، مریلا زارعی برای نقشی که چوب خشک هم باهاش سیمرغ میگرفت در انواع مصاحبه ها حضور داشت، بابک حمیدیان با اون کلاه جالبش همه جا بود، آقای سابقا دوست داشتنی اختتامیه جشنواره رو تحریم کرد، چ و شیار تور دانشگاهی سازمانی خودش رو شروع کرد و کل فروردین و اسفندماه تیتر یک اخبار فرهنگی بودن تا اینکه نرگس آبیار رو به دلیل نپوشیدن چادر به یک دانشگاه راه ندادند.
و حالا فیلم بعداز اون همه اتفاقهای عجیب اکران عمومی شده و با اصرار یکی از دوستان شیار شروع میشه.
فیلم مشخصا برای تماشاچی عام ساخته شده و داره قصه میگه قصه خوبی هم داره و کم ایراد نوشته شده، ساخت خوبی هم داره و فضای قصه خوب به تصویر اومده به خوبی اشک آدم رو درمیاره به طوری که ناخودآگاه یاد اشکهایی که هرباره سر بوی پیراهن یوسف میریزم اقتادم! و این نشان از هوشیاری کارگردان و مخاطب شناسیش داره که اونجایی که لازمه ابایی نداره فیلم اشک انگیز بشه.
ایراد فیلم نحوه پیدا شدن جنازه است وشعاری شدن آخر فیلمه، نقش جواد عزتی به شدت شعاریه و باورپذیر نیست و حتی از نظر ساخت با بقیه فیلم همخوانی ... دیدن ادامه ›› نداره، به نظر میرسه خانم کارگردان باوری به اون قسمت نداره و خیلی سرسری عبور کرده و چون این قسمت دقیقا پایان فیلمه به کار ضربه زده.
شیار143 جز فیلمهای خوب امساله که با دغدغه شخصی ساخته شده چیزی که نیاز این روزهای سینماست، قصه میگه سرگرم میکنه اشک درمیاره و تاریخ مصرف نداره.