آنچه که بیش از هر چیز در این نمایش جلب توجه کرده و آن را تبدیل به اثری قابل احترام میکند توجه به حقوق، منطق و استدلال های هر دو طرف می‌باشد. در اکثر متن ها نویسنده به راحتی به سمت یک طرف دعوا متمایل شده و در حقیقت به یک سمت سُر می‌خورد و مدام استدلال های یک طرف را با آب و تاب بیان کرده و به سمت دیگر، اجازه بیان منطق و استدلال را نمی دهد و باعث نزول کیفیت اثر می شود، اما در این نمایش با اثری روبرو هستیم که به هر دو طرف اجازه داده می‌شود تا نظرات خود را بطور کامل بیان کنند و در آخر، داستان به هر سمتی که رفت تماشاگر این امکان را دارد که در مورد هر شخصیت و نقاط قوت و ضعف آن، نظر شخصی خود را داشته باشد. نکته فوق العاده نمایش این است که فضایی ایجاد می کند تا تماشاگر ایرانی بتواند در یک زمان هر دو طرف و هر دو منطق کاملا متضاد را ارزیابی کرده و هر دو شخصیت مقابل همدیگر را به درستی درک کند. چیزی که جامعه امروز تشنه آن است و قرنها از آن دریغ شده است.
یکی بود که یه روزی و یه جایی گقت: حتی راه دشمنی رو کسی یادمون نداده. در این نمایش می بینید چگونه متمدنانه دشمنی کنید و برای تفکر و منطق خود، محترمانه مبارزه کنید.
بازیهای نمایش: .....
چیزی که در این نمایش بیش از همه مورد توجه قرار می گیرد متن اثر و روایت آن است.
همچنان مثل گذشته به همه دوستان تاکید می کنم که هیچکدام از نمایشهای اجرا شده در سالن استاد ناظر زاده کرمانی را از دست ندهید. ( این اثر هم یک دلیل دیگر )