لکه نمایش خوب و تاثیرگذاری بود، استفاده‌ی بجا از صحنه و طراحی لباس به انتقال حس و موضوع خیلی کمک می‌کرد. در حین نمایش متوجه می‌شدی که کارگردان کارش رو بلده و داره از تمام امکانات استفاده می‌کنه.

چیزی که من به شخصه دوس داشتم تو این نمایش نباشه نام ادم‌ها و مکان جنگ بود. به نظرم اگه ادم‌ها اسم نداشتن، اسمی که بشه از روی اون ملیتشون رو تشخیص داد و هیچ مکان و زمان خاصی هم برای جنگ در نظر گرفته نمی‌‍‌‌‌شد خیلی بهتر بود و ارتباط برقرار کردن با شخصیت‌ها راحت‌تر می‌شد.

موسیقی هم که کاملا بجا و زیبا بود.
لالایی‌ای که دورا خوند فقط به جنین دورا آرامش نداد، به من که تا اون موقع جز تلخی ندیده و نشنیده بودم هم آرامش داد و باعث شد آخر کار همه‌ی حسی که با خودم از سالن بیرون میارم سیاه و تاریک نباشه و یه جاهایی توی وجودم یه حس خوب کوچولوی روشن هم باهام همراه شده باشه.

به همه‌ی عوامل نمایش که برای به نمایش در امدن این اثر زحمت کشیدن خسته نباشید می‌گم.