سر ریچارد "شده" های این زندگی آنقدر زیادند و سرتامس مور های منزوی شده این روزگار آنقدر آشنایند که فریادهای آدمی از اعماق قرن شانزدهم میلادی هم به گوش ما اینقدر خوش بنشیند...
اجرای چهارشنبه 26 آذر مردی برای تمام فصول. صحنه و صحنه گردانی، انتخاب سطح های مختلف و ظرافت تغییرها با پرده هایی که در موقع لزوم صحنه پشت سری را می پوشاندند و در اوقات دیگر با تابش نور شفاف می شدند، دکور خوب و القای تغییر مکان با استفاده از تغییر سطح ایده های هوشمند اجرا بودند، به اضافه جلوه های پایان بندی برای شکوهمند نشان دادن مرگ.
درباره بازیها هم دوستان کم و بیش نظر داده اند و شاید مهم ترین نکته درباره اجرا همین باشد و نقدی که به آقای فران آرا وارد است. کیانیان و ساعتچی مجال و توان بیشتری داشتند و هاشمی و صفری هم پس از آنان. بازیگران زن هم بی ادعای زیادی خوب ایفای نقش کردند. نقش آقای فرمان آرا هم مسلما فقط شیرینی حضورش ( و نه، بازی اش) را قرار بود داشته باشد که داشت. مسلما در تئاتر هم قرار نیست سطح بازیها یکسان درآید یا نقشها مساوی هم باشند. اما به هرحال ذات نمایش متفاوت از سینماست که درآن کلوس آپ و نور و موسیقی و... به کمک نقش می آیند و در صحنه های مختلف کسی برجسته می شود و شخصیتی دیگر کمرنگ. چون در تئاتر چنین امکانی وجود ندارد، بهتر است ایرادهای اجرای هربازیگر را به شکل تئاتری پوشاند و جبران کرد. به عبارت دیگر بازی بسیار قوی یک بازیگر را بازی ضعیف بازیگر روبه رویش تحت تاثیر قرار می دهد و کارگردان نمایش دیگر نه می تواند "کات" بدهد و نه می تواند دست به دامن مونتاژ بشود. اگر بیشتر به این دقت می شد کار از سطح کاری خوب، و در لحظاتی بسیار خوب، می توانست به سطح عالی ارتقا ... دیدن ادامه ›› بیابد.
ولی از حق نگذریم حرفه ای گری در همه مراحل از تبلیغ و انتخاب محل اجرا گرفته تا دقت در پشت صحنه و طراحی و لباس و گریم و تولید، نشان دهنده احترام به تماشاگر است و قابل تحسین. و یادی هم لازم است از متن ترجمه فرزانه طاهری.