فیلم خوبی بود.در واقع اگر بخوام منظورمو واضح تر بگم،خوب بود ولی عالی نبود.
صحنه های فیلم و رنگ بندی خیلی خوب بود و باعث می شد که با وجود کش دار بودن فیلم آدم احساس خستگی نکنه.
بازی محسن تنابنده و ساره بیات هم خوب بود(با اینکه گاهی رفتارشون باورناپذیر می شد.)
در مقابل،حمید لولایی و پوریا پورسرخ و نیما شاهرخ شاهی اصلا خوب بازی نکردند و اصلا نفهمیدم که چرا تو فیلم بودند.
به نظرم یکی از نقاط قوت فیلم،داستان تازه ی اون بود.معمولا توی فیلم ها تصور ما از یک شخص معتاد آدمیه که تو جوب میخوابه و هزارتا بیماری داره و رو به موته.ولی توی این فیلم با معتادی مواجه میشیم که زندگی خوبی داشته و خونش توی یکی از نقاط خوب تهران(میدان مادر)هست.
و در آخر راجع به آهنگ محسن چاووشی باید بگم که آهنگ قشنگی هست و به فضای فیلم برمیگرده،اما نباید این کار رو با "سنتوری" مقایسه کنید.چون اون جا چاووشی توی کل فیلم حضور داشته و اینجا فقط تیتراژ خونده.