«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
افتضاحِ افتضاح!
اگه مثل من بازی مافیا رو بلد نباشید تقریبا چیزی جز دعوا و عربدهکشی بازیگرها وسط بازی مسخرهشون نمیفهمید.
من اگه بخوام سی هزار تومنی که بابت تماشای این فیلم مزخرف پس بگیرم باید چه کسی رو ببینم؟
سلام،از فیلم بسیار لذت بردم.فیلم رو تو اریکه دیدم و سالن هم پر بود و تو چهرهی بیشتر مردم رضایت رو میدیدم.
به نظرم کسی که از فیلم لذت نبرده،مشکل به تفکرش برمیگرده که هر وقت به سینما میره انتظار داره فیلمهای فلسفی و معناگرا و پیچیده ببینه.
اصلا یکی از دلایلی که من الآن سینما میرم،این بود که تو بچگی مدرسهمون نزدیک سینما فلسطین بود و ما رو مرتب اردو میبردند به سینما و همین فیلم های طنز رو میدیدیم.
شاید اگر طنزهای اون موقع نبود،من الآن نمیرفتم سینما تا فیلمهای "اصغر فرهادی" و "حاتمی کیا" رو ببینیم.
آخرین فیلمی بود که توی سال 93 دیدم و در عین حال بدترین فیلم!!!
فیلم های کاهانی معمولا پیام اخلاقی نداشت،ولی لااقل سرگرم کننده بود و مخاطب ازش راضی بود.در حالی که توی این فیلم هیچ جذابیتی وجود نداره.
زمان فیلم یک ساعت و ربع بود که میشه فهمید ممیزی زیادی رو رد کرده!تازه توی همین زمان کم هم شاهد سوت های اعصاب خردکن و شطرنجی شدن بی دلیل هستیم که فکر نمی کنم اینها کار ارشاد باشه!چون بدترش رو قبلا دیده بودیم.
اما بدتر از همه،اصرار عجیب کارگردان به تماس بدنی رضا عطاران و همسرش بود.انصافا اون صحنه ای که خانم فرامرزی رو شوهرش راه میره خوب و جدید بود.ولی لخت شدن رضا عطاران توی حموم خیلی خیلی زشت بود و به نظرم این کارهایی که جناب کاهانی کردند،مقدمات بازگشت به دوران فیلمفارسی رو فراهم کردند.
فیلم خوبی بود.در واقع اگر بخوام منظورمو واضح تر بگم،خوب بود ولی عالی نبود.
صحنه های فیلم و رنگ بندی خیلی خوب بود و باعث می شد که با وجود کش دار بودن فیلم آدم احساس خستگی نکنه.
بازی محسن تنابنده و ساره بیات هم خوب بود(با اینکه گاهی رفتارشون باورناپذیر می شد.)
در مقابل،حمید لولایی و پوریا پورسرخ و نیما شاهرخ شاهی اصلا خوب بازی نکردند و اصلا نفهمیدم که چرا تو فیلم بودند.
به نظرم یکی از نقاط قوت فیلم،داستان تازه ی اون بود.معمولا توی فیلم ها تصور ما از یک شخص معتاد آدمیه که تو جوب میخوابه و هزارتا بیماری داره و رو به موته.ولی توی این فیلم با معتادی مواجه میشیم که زندگی خوبی داشته و خونش توی یکی از نقاط خوب تهران(میدان مادر)هست.
و در آخر راجع به آهنگ محسن چاووشی باید بگم که آهنگ قشنگی هست و به فضای فیلم برمیگرده،اما نباید این کار رو با "سنتوری" مقایسه کنید.چون اون جا چاووشی توی کل فیلم حضور داشته و اینجا فقط تیتراژ خونده.
به نظرم در کل فیلم خوبی می اومد.البته عالی نبود.
فیلم ایده ی جدیدی داشت.از بین بازیگرانش هم عبدالسلام عالی بازی کرد(مخصوصا جایی که دو دقیقه پشت سر حرف زد و توی تیزر فیلم هم هست).بقیه ی بازیگران خیلی مصنوعی بودند.مخصوصا ساعد سهیلی و رئیس کارگاه.
فیلم پایان بندی خیلی بدی هم داشت و آخراش اصلا مشخص نبود که چی به چیه.
البته نباید از مناظر زیبا و موسیقی فوق العاده ی فیلم نگفت.باعث می شد تا بیننده احساس خستگی بهش دست نده.مخصوصا موسیقی.
در کل بازم میگم فیلم خوبی بود و حتما به دیدنش می ارزه.تماشا کنید.
سلام،
یکی از آموزنده ترین فیلم هایی بود که در چند وقت اخیر دیده بودم.به شما توصیه می کنم این فیلم رو تا یک هفته ای که به پایان اکران مونده تماشا کنید و از دستش ندید.اما نظر راجع به این فیلم:
1-به نظرم به جز خود پرویز،بقیه ی بازیگران خیلی خوب نبودند.ولی خود پرویز فوق العاده بود.هم از لحاظ ظاهری،و هم طرز بازی.
2-بعضی نکات زیرپوستی داشت که عالی بود.مثل این که پدر همیشه سمت چپ می نشست و پرویز هم از بس به این موضوع عادت کرده بود که همیشه و حتی وقتی که تنها بود،سمت راست می نشست.به جز آخر فیلم که می خواست قدرتشو نشون بده.
3-پایان بندی فیلم قوی نبود(البته به نظر من).با این که مشخص بود که پرویز می خواد یه بلایی سر پدر و نامادریش بیاره،اگر نشون داده می شد بهتر بود.
امیدوارم چنین فیلم هایی بیشتر ساخته بشه و در سطح بالاتری پخش بشه.این نوع فیلم ها نگاه مردمو به اطراف تغییر میدن.
فیلم رو دیدم.
بسیار لذت بردم.ساده و صمیمی روایت شده بود با بازی فوق العاده ی خانم زارعی و آقای احمدی.
ضمنا بازیگران بومی(به خصوص مسئول مخابرات)هم خیلی خوب بودند...
فقط به نظرم اون جاهایی که تو فیلم،مستند می ساختند یه مقدار اضافی بودند و می تونست نباشه و همچنین نقش آقای جواد عزتی خیلی کمرنگ بود.ابتدای فیلم هم یک مقدار گنگ بود و البته جلوتر که رفت کاملا روان شده بود.
از اون نماد رادیو و سکانس آخر فیلم(که دیدار با تابوت و بوسیدن نوزاد رو کنار هم قرار داده بودند)هم خیلی خوشم اومد.
خانم زارعی هم در طول فیلم به خوبی گریم شده بود و گذر عمر رو کاملا میشد حس کرد.
به شما هم توصیه می کنم فیلم رو ببینید.من هم اگر شد یه بار دیگه می بینم.
ممنون از سازندگان فیلم.
خوب بود،ولی کمی سنگین بود...
بازیگراش هم عالی بودند...