تنها حسی که بعد از دیدن این فیلم بر من مستولی شد احساس دلسوزی برای سینمای ایران بود چرا که یک فیلم متوسط تا این حد مورد توجه قرار گرفته حال نمی دانم به خاطر امید دادن به دست اندکاران سینما و ترغیب ان ها برای ساخت فیلم های پست مدرن بود یا اینکه ...
به هیچ وجه نمی گویم فیلم بدی است ولی کاملا یک فیلم متوسط با ایده های ابتدایی است درسته که تمام ویژگی های سینمای پست مدرن اعم بی زمانی و بی مکانی و تلفیق تکست و عکس وتصاویر ارشیوی و نوع خاصی از موسیقی که از فیلم خود را جدا می کند را فیلم ساز سعی بر فضا سازی دارد اما فیلم نچسب است و فیلمساز با دستمایه قرار دادن یک قصه ی سطحی تمام فکر خود را معطوف به فرم کرده است
فیلمساز در سرازیری قرار گرفته است و اساسا با سینمایی که اصلا از جنس وی نیست سرعت خود را در این سرازیری بیشتر می کند فیلمسازی که سکوت را خیلی بهتر می فهمد و فضا سازی می کند در نمونه های فوق العاده ی اینجا بدون من و پرسه در مه اصلا نتوانسته این هیاهو را دلنشین کند