با سلام :
خسته نباشید و خدا قوت خدمت گروه محترم نمایشی...من دیشب ( اولین شب اجرا ) موفق شدم این کار را ببینم نمی تونم بگم در دسته بندی من جزو کارهای ضعیف قرار داشت چون اگر تخصص و انصاف رو بخوام در نظر بگیرم کار زحمت کشیده شده و قابل دفاعی هست اما از طرفی جزو کارهای محبوب هم نمی تونم به حساب بیارم و چندی از دلایل به شرح زیر است :

1-کار علی رغم داستان توناژ تاریکی که قصه داردو بنا به شهادت قصه نمایش از مشکلات اجتماعی و سیاسی دهه سی جامعه ایران است با کارگردانی و شیوه ی های کارگردان دو چندان تاریک تر شده بود و این قصه تا آخر روی یک خط صاف سیر می کرد بدون هیچ فراز و فرودی فقط گاهی به واسطه ی شخصیت دایه کمی دچار بالا و پایین شدن صحنه و به مقدار جزیی بودیم در صورتی که با چند میزان سن و مدیریت نور این مشکل قابل حل بود ( البته باید گفت برای اجرای اول روی مدیریت نور نمی توان ایراد گرفت و این فقط در حد پیشنهاد بود )
2-پیام دهکردی بازیگر خوبی در مدیوم تئاتر است ( به نظر من ) اما کاش توی این کار فقط کارگردانی می کرد و بازی نمی کرد یا حداقل اینقدر درشت بازی نمی کرد من و شاید اکثر دوستان تئاتری بازیهای شایسته ی ایشون در ملاقات بانوی سالخورده و یا مرد بالشی که منجر به دریافت جایزه بهترین بازیگر شد رو از ... دیدن ادامه ›› ایشون هنوز به یاد داریم اما باز همان قصه ی قدیمی پیام دهکردی و باری های بیان و ... در صورتی که عیسی خان با اون بیان اصلا قابل درک نیست
3-طراحی صحنه شلوغ... ذات طراحی صحنه انصافا خوب بود و حتی بازی با نور و سایه جای تقدیر داشت اونجا که افراد روبروی هم همسو با دیالوگ ها حقیرند خیلی خوب بود اما به جرات میتونم بگم یک سوم وسایل روی صحنه زیادی بود !!! و حتی در حد نشانه ای برای داستان هم نبود که کاش رعایت بشه
4-این کار یک کار ابزورد نیست پس چرا کارگردان می خواست به زور این مفهوم رو به من تماشاچی انتقال بده که ایها الناس ببینید ما چه بیچاره ایم گویی دغدغه های شخص کارگردان هم دست به دست قصه داده بود این باعث می شد تا در مواقعی از قصه و نمایش حوصله ات سر بره و نگاهی به ساعتت بندازی
5-خانم پاوه نژاد تقریبا به جوانی و شادابی پسرانش در قصه است که امیدوارم این مشکل هم با گریم حل بشه چون اصلا به عیسی خان و پسران نمی خوره


اما در کنار همه ی اینها نقاط قوتی هم بود به طور مثال بازی خانم متخصص خوب بود . متن بسیار خوب بود و باید و حتما با دقت و احتیاط راجع به متون آقای یار احمدی انتقاد کرد که در حد آدمی مثل من نیست اما متن پخته و پر از دیالوگ های ناب بود.با اینکه در اجرای اول با نیم ساعت تاخیر وارد سالن شدم و آن هم به دلیل چینش نور و این قبیل اتفاقات که انصافا در اجرای اول قابل تامل است و نمیشه ایرادی بهش گرفت اما در مجموع نمایش هیچ کس نبود بیدارمان کند را به دوستان پیشنهاد می کنم و امیدوارم شاهد کارهای بعدی گروه باشم.