نوشته آقای صناعتی در تیوال که کار مرژوک رو طنزی سیاه ، کاریکاتور گونه و ذاتا تفکر بر انگیز دونستن منو علاقمند به دیدن این نمایش کرد .
نمایش زیبایی بود .
تصویر دو جایی که آقای صناعتی می خوان گزارش بنویسن ولی جوهر ندارن و از کثافت زندانی برای نوشتن گزارش استفاده می کنن یکی از تصاویر خلاقانه نمایش بود .
و اونجایی که مامور تحریکات میره زندان و به یه انقلابی تبدیل میشه یاد فیلم Quills افتادم .
یکی از مشکلات این نمایش ، صندلی های تماشاگرا بود . صندلی ها بدون تکیه گاه بودن و تماشاگر بعد از یه مدت نسبتا طولانی احساس پا درد و کمر درد می کرد .
از لحظه های خوبی که گروه آقای صناعتی برام ساختن ممنونم .