واقعا متوجه نمی شم هدف از اجرای این نمایش چی بود!
من سواد تئاتری ندارم، اما در حد چند تا نمایشی که قبلا دیدم تشخیصش کار دشواری نیست که بازیگرا به انداره کافی تمرین نکردن...
هیچ قالب مشخصی وجود نداشت... اصلا معلوم نبود حرف حساب داستان چیه...
حداقل نیمه اول نمایش قابل تحمل بود (برای کسایی که واسه دیدن هنرمندای محبوبشون رو صحنه تئاتر اومده بودن) اما از اونجایی که وارد تکرار دیالوگهای خاطره انگیز میشه، حسی که من داشتم این بود که داره بهم تجاوز میشه!
به تک تک خاطراتی که با اون فیلمها داشتیم تجاوز شد!
بازیگرای سینمایی که بازیشون در حد "ادا در آوردن" بود، تعجب من از بازیگرای تئاتری این کاره، شاید تو معذوریت کسی مجبور به اینکار شدن، اما یکی باید بهشون بگه:
بزرگوار
شما مسئولی، به اندازه همه خاطرات خوبی که ما از بازیهای خوب شما تو ذهنمون داریم، مسئولی... نباید خرابشون کنی
ای کاش یکی به این خانوم -نویسنده و کارگردان- می گفت پولهاش رو یه جای دیگه حروم کنه
تالار وحدت حرمت داره...