روزنامه صبا. شنبه 13 تیرماه

در گفت وگو با صبا مطرح شد
هویت سنگلج بازتعریف می خواهد
ناصر حبیبیان معتقد است ارائه تعاریفی همچون
محل اجرای نمایش های ملی یا ایرانی برای
تماشاخانه سنگلج صحیح نیست و نیازمند ارائه
تعاریف جدید هستیم. اتفاقی که برای اجرایی
شدن آن باید هنرمندان و مسئولان {تلاش کنند}.
به گزارش صبا، نویسنده نمایشنامه «هزار شلاق »
که ... دیدن ادامه ›› این روزها در تماشاخانه سنگلج روی صحنه
است، اظهار کرد: تماشاخانه سنگلج در حال حاضر
یکی از قدیمی ترین تماشاخانه های فعال ایران
است. البته تماشاخانه نصر سابقه طولانی تری
دارد و سال 1264 تاسیس شده اما متاسفانه
این سال ها در تعطیلی به سر می برد. تاسیس
تماشاخانه سنگلج در دوره ای اتفاق افتاد که
نمایشهای آتراکسیون و کابار ه ای در لاله زار گوی
سبقت را از اجرای آثار دارای اندیشه ربوده بودند
و به همین دلیل سیاستگذران فرهنگی آن زمان
ایجاد چنین محلی را ضروری دیدند.
او افزود: اجرای آثار توسط هنرمندانی مانند
محسن یلفانی، داود رشیدی، پرویز صیاد و علی
نصیریان آغازگر فعالیت سنگلج بود که داعیه
داشت می تواند مخاطبان بالا و پایین شهر تهران
را یک جا جمع کند. همچنین از نظر دیداری
و شنیداری یکی از استانداردترین
سالن های تئاتری ایران محسوب می شود که
توسط مهندسان و معماران آلمانی طراحی
شده است.
حبیبیان یادآوری کرد: نقطه کور صوتی و
تصویری در این سالن وجود ندارد. در حالی که
تمامی سالنهای نمایشی ما حداقل یکی از این دو
ایراد را به خود میبینند. این تماشاخانه همچنین
پیش از انقلاب حدود بیست کارمند داشته و
به صورت کاملا حرفه ای فعالیت میکرده است که
امروز چنین چیزی را شاهد نیستیم.
این نمایشنامه نویس به وضعیت تالار 25«
شهریور » سابق یا «سنگلج » امروز در دوره
مدیریتی جدید اشاره کرد و گفت: تماشاخانه
سنگلج بعد از انقلاب بیشتر تحت تاثیر
نمایش های سنتی و جشنواره آیینی سنتی
تعریف شد که تناقض هایی در خود دارد. این
نمایش ها از طرفی رویکرد آتراکسیونی پیش از انقلابی و نگاه
واپسگرا به نمایش های ایرانی داشت و از طرفی
می خواست رویکردهای انقلاب فرهنگی را مد
نظر قرار دهد.
او در همین مورد توضیح داد: باید توجه داشته
باشیم اگر در دوره قاجار نمایش هایی با طراحی
لباس مشخص روی صحنه می رفت، به این دلیل
بود که مردم کوچه و بازار نیز از همین نوع پوشش
استفاده می کردند. بنابراین صرف رعایت چنین
پوششی در یک نمایش الزاما به معنای اجرای
سنتی ایرانی نیست و با مردم امروز ارتباط برقرار
نمی کند. حبیبیان تصریح کرد: تماشاخانه
سنگلج در این سال ها هجمه ای عظیم از چنین
نمایشهایی را به خود دید که تنها قصد خنداندن
مخاطب را داشت. اما به نظر می رسد در دوره
جدید با حضور آقای عابدی دیدگاه های تازه ای
وجود دارد، چون ایشان و دیگر دوستانی که به این
محل آمده اند افراد تحصیل کرده ای هستند. این
نمایشنامه نویس با ارائه راهکار پیشنهادی خود
برای فاصله گرفتن از تعاریف کاذب و اشتباه برای
تالار نمایشی مانند تماشاخانه سنگلج بیان کرد: به
نظرم برگزاری یک سری نشستهای تخصصی در
زمینه ارائه تعاریف در این سالن می تواند راهگشا
باشد و به روشن شدن بهتر مساله کمک کند.
اتفاقی که به نظر می رسد مسئولان تماشاخانه
نیز در فکر برنامه ریزی برای برگزاری آن هستند.