درود!
با سپاس از لطف کم نظیر شما هنردوستان نسبت به نمایش هزار شلاق!
برای داشتن شبی به یادماندنی و خاطره انگیز، لطفا موارد زیر را رعایت فرمایید:

١.زمان نمایش هزار شلاق 55 دقیقه است. بهترین زمان برای ورود شما به تالار 5 دقیقه به 9 شب خواهد بود. راس ساعت 9:00 دربها بسته خواهد شد، متاسفانه در صورت تاخیر قسمتی از اجرای نمایش را از دست خواهید داد ضمن اینکه ممکن است در جای مناسب از پیش تعیین شده هم نتوانید بنشینید.
٢. با توجه به اینکه ساعت شروع نمایش حداقل 2 ساعت پس از محدودیتهای ترافیکی منطقۀ ایرانشهر است در صورت استفاده از خودروی شخصی، لطفا زمان کافی برای پارک خودرو در نظر بگیرید و توجه فرمایید که همزمان با اجرای هزار شلاق، برنامه های دیگری در مجموعۀ ایرانشهر و خانه هنرمندان در حال اجراست، لذا محل های پارکینگ محدود ... دیدن ادامه ›› خواهد بود.
٣. خواهشمند است در طول اجرای نمایش به منظور تمرکز هنرمندان و آسایش سایرین، موبایل های خود را در حالت سکوت قرار دهید و از گرفتن عکس و فیلم خودداری فرمایید. ما همه تلاش خود را خواهیم کرد که عکس های نمایش را هرچه زودتر در اختیار عموم قرار دهیم.
اگر در بین شما عزیزان، فردی با ویلچر در این برنامه شرکت می کند حتما به ما اطلاع دهید تا هماهنگی های لازم، صورت پذیرد.
به امید دیدار!

امروز ساعت هفت و نیم، سنگلج، آخرین اجرای هزار شلاق

هزار شلاق امروز ... و فردا آخرین اجرا

"هزار شلاق" در نوزده پاراگراف از نوزده صاحب‌نظر

از میان نوشته‌ و نظرات برخی صاحب نظران که به تماشای هزار شلاق نشستند، نوزده پاراگراف بصورت گزیده و اختصار انتخاب شده که در ادامه می‌آید. گفتنی است روز سه‌شنبه، 30 تیرماه آخرین اجرای این اثر در تماشاخانه سنگلج به صحنه خواهد رفت.

جمشید ملک‌پور
نمایش «هزار شلاق» هم در متن و هم در اجرا دارای تفکر است و طراحی بسیار مناسبی برای این نمایش شده است. در طراحی صحنه هم از وجود اسب در نمایش بسیار درست استفاده شده بود. هر چند ما یک سیر و حرکت تاریخی را در نمایشنامه مشاهده می‌کردیم ولی تمرکز اصلی روی دوران قاجار بود و این نمایش از معدود کارهای خوبی است که برخورد درستی با دوران قاجار در آن صورت گرفته است. این تفاوت به چشم می‌آید؛ مخصوصاً در مقایسه با فیلم‌ها و سریال‌هایی که از آن دوران ... دیدن ادامه ›› دیده‌ایم.

عباس جوانمرد
تنها میتوانم این نمایش را تحسین کنم چون بسیار اثر درخشانی بود و این همه بداعت از یک گروه جوان برای من غیر قابل انتظار بود. نمایش «هزار شلاق»برای من انباشت عظیمی از زیبایی‌ها، هم به لحاظ بصری و همه به لحاظ صوتی بود. نمایش از ابتدا در یک مجرا و مسیر بسیار درخشان، هماهنگ، یکدست و حیرت‌انگیز بود. ای کاش زودتر به تماشای این نمایش نشسته بودم.

حسین پاکدل
ویژگی ‏عمده هزار شلاق، انسجام، هماهنگی و در خدمت اجرا بودن همۀ عناصر است. متنی یکدست با روایتی از تاریخی که همیشه بوده. شلاقهایی که بر گرده این ‏تاریخ نواخته می‌شود و ادامه دارد...‏

عطاءالله کوپال
تعریف این نمایش را زیاد شنیده بودم ولی امشب پس از دیدن این اثر شوکه شدم. نشانه‌های سمبلیکی که در نمایشنامه «هزار شلاق» وجود دارد به درستی در اجرا بازتاب دارد و در این میان طراحی صحنه به شکل فوق‌العاده‌ای در خدمت اثر است.
در این نمایش، ما روایتی از تاریخ کشورمان را از زبان یک اسب می‌شنویم و نه انسان، در واقع تازیانه‌ای که بر پشت این اسب فرود می‌آید نشانه‌ای از برخورد کسانی است که تاریخ را رقم زده‌اند.

کورش نریمانی
برخی فکر می‌کنند نمایش ایرانی جلوه روشنفکرانه ندارد و تماشاگران باید به دیدن نمایش‌هایی بنشینند که چیزی از آن متوجه نشوند. در برابر چنین اندیشه‌ای، پیشنهاد تماشای هزار شلاق وجود دارد که بخشی از تاریخ سرزمین‌مان را به تصویر می‌کشد. دوستانی که من را می‌شناسند به خوبی آگاهند نسبت به کارهایم چقدر بی‌رحمم و اولین منتقد کارهای خودم و دوستانم به شمار می‌روم. با این حال، باعث افتخار است که به تماشای اثری نشستم که انتظار روبه‌رو شدن با آن را نداشتم. نمایشی که به یکی از دغدغه‌های این چند سال من می پردازد، یعنی این‌که نسبت تئاتر ما با تاریخ و جامعه‌مان چیست؟ باید بتوانیم نمایشی ایرانی را اجرا کنیم که در اجرای جهانی هم بتواند حرفی برای گفتن داشته باشد. ‏

صمد چینی‌فروشان
نمایش «هزار شلاق» اگر به درستی دیده شود، الگوی راهگشایی برای آیندۀ نوین و مدرن نمایش ایرانی عرضه می‌کند، به همۀ علاقه‌مندان فرهنگ و هنر ایرانی، بویژه دانشجویان و هنرآموزان فرهیختۀ تئاتر ایران دیدن این نمایش را توصیه می‌کنم.

کاظم هژیر آزاد
وقتی نمایش «هزار شلاق» را در تماشاخانه سنگلج می‌بینی و با برخی نمایشهایی موسوم به آیینی- سنتی دیگر مقایسه می‌کنی متوجه جدیت این گروه و زحماتی که در همه ابعاد به روی صحنه آوردن این نمایش متحمل شده‌اند می‌شوی. اهتمام سعی و تلاش صادقانه مجموعه گروه برای ایجاد نمایشی جدی در بستر نمایش‌های ایرانی و نگاهی نو به این اشکال نمایشی ستودنی است.
اصغر همت
من از دیدن این این اجرا بسیار هیجان زده و شادم. خیلی مهم است که یک گروه با این انرژی و این پتانسیل در شرایطی که روز به روز بدتر میشود تئاتر کار میکند. شادم برای اینکه این گروه جوان هنوز هست. دوام آوردن در شرایط کنونی خیلی دشوار است.
دکتر جواد طباطبایی
چندی پیش در فضای اینترنت خواندم که کسی گفته بود ‏‏"من با دیدن این نمایش شوکه شدم!" من هم تقریبا، میتوانم همین را بگویم! واقعن از دیدن این نمایش ‏شوکه شدم! هزار شلاق بسیار بسیار عالی بود.

روزنامه اعتماد؛ محسن آزموده
نمایش موفق هزار شلاق بازتابی از خاطره جمعی تاریخی ماست. اسب همان حیوان نجیب مورد نظر نیچه که به اعتراف بزرگ‌ترین مورخان سیر مهم‌ترین تحولات و فراز و نشیب‌های یک تاریخ بی‌قرار را بر پشت خود تحمل کرده و با نگاه معصوم و گریانش شاهد کوچک‌ترین شادی‌ها و بزرگ‌ترین خون بازی‌ها بوده.
مهرداد رایانی مخصوص
فکر میکنم همه ی مخاطبان راضی بودند. این را از واکنش کسانی که همراه من بودند یا کسایی که در اطرافم نشسته بوند به خوبی حس کردم. هزار شلاق اثر موفقی است؛ چه از نظر متن و چه شیوۀ کارگردانی. متن پر مغر و دغدغه مندی دارد و از شیوه نگارش خوب و درستی برخوردار است. در کل فرم و محتوای اجرای کارگردان با فرم و محتوای متن به درستی و خلاقانه شکل گرفته بود.

عبدالحسین لاله
هزار شلاق را با ادامه همان مسیری که غلامحسین ساعدی‌ها- با جیغ بنفشی که فریادشان را از درون می کشیدند- مقایسه می‌کنم. کاری که من دیدم فقط ما را با شکل نمایش درگیر نمی‌کرد با روح و تفکر و اندیشه بسیار عمیقی درگیر می‌کرد. این شاید عصارۀ مباحث جدی است که در مبحث فلسفه اجتماعی و تاریخ ایران ما بتوانیم ازش سراغ بگیریم، خوشحالم که چنین اندیشه بلندی را دیدم، کار فوق‌العاده زیبا و پر مغزی بود.

حسن دولت‌آبادی
هزار ‏شلاق، روایتِ بهترین روایت است. مرور تاریخ ایران با «اشخاص نمایشی» بسیار جالب بود. «بازیگران» ‏معدود، نخستین ویژگی قابل توجه هزار شلاق است. متنی ایرانی که رخت ویژگی نمایشهای ایرانی را بر قامت ‏تئاتر ایران پوشانید؛ به درستی! بی درشت‌نمایی و اضافه‌گویی، و همه چیز در جایی که باید باشد.

سهراب سلیمی
هزار شلاق یکی از نادرترین آثار ایجاز ‏گونه به معنای واقعی است که اگر بخواهم به زبانی ساده بگویم یک اثر ایرانی است و این به معنای ایرانیزه ‏کردن اثر نیست بلکه مقصودم جهانی کردن اثر است و بی شک هزار شلاق یک اثر ناب جهانیست که به ‏بهترین شکل ممکن اجرا می‌شود. در تئاتر اداگونه و مریض این روزهای ما، هزار شلاق با رعایت تمام ‏شاخصه‌های تئاتر روز اجرا می‌شود و دیدن آن، مخاطب را به هیجان می‌آورد. به جرات می‌گویم این اثر یکی ‏از بی‌نظیرترین آثاری بوده که در یک دهه اخیر به اجرا رفته است.

رضا آشفته
هزار شــلاق را باید دید و فهمید به اعتبار قلم حبیبیان و کارکرد و رویکرد دقیق و مهندســی شــده احسان ملکی اســت که در کارگردانی به ساختاری قابل اعتنا رسیده. هر دو ایرانی اند و این اصالت را در توان قلم و پردازش صحنه میتوان درک کرد. نگاه به تاریخ ایران معاصر و دقیق شدن به مســائل و دغدغه های خودی بیانگر برخورد اندیشیدنی و والامقامانه است.

مهدی میامی
پرده که باز شد با چنان صحنه زیبا و جذابی مواجه ‏شدم که از طراحی بسیار سنجیده حکایت میکرد و با چرخش آن دو اسب بزرگ که تمام صحنه تالار ‏سنگلج را گرفته بود به وجد آمدم. نمایش دارای ریتم مناسب بود که تماشاگر را حتی لحظه‌ای به خود وانمی‌گذاشت و مهمتر از ریتم نمایش ‏تمپو و هماهنگی بین بازیگران بود که به تماشاگر حتی فرصت لحظه‌ای غفلت را هم ‏نمی‌داد.

امیر دژاکام
(پس از سکوتی طولانی) سکوتم بیشتر برای تأثیری است که این نمایش بر من ‏گذاشته. الان بیشتر دوست دارم بیاندیشم... به سرونوشتم! به تاریخم! و روزگاری که در آن ‏قرار گرفته‌ام. چه اتفاقاتی که در تاریخ افتاده و ما الان اینجا ایستادیم؟! چه خون‌هایی ریخته شده، چه سختیهایی را ملت تحمل کرده‌اند و ‏چه آرزوهایی داشته‌اند و چرا و چرا و چرا...؟! همه این اندیشیدنها، تاثیر نمایش ‏هزار شلاق است بر من و اگر نویسنده، خوب ننوشته بود و کارگردان خوب کار نمی‌کرد این اندیشیدن در من بوجود نمی‌آمد.

رفیق نصرتی
انتخاب اسب به عنوان راوی، تنها وجه تمایز «هزار شلاق» از درام‌های تاریخی پیشین‌اش در تاریخ نه چندان طولانی درام مدرن ایران نیست. بلکه نحوه پرداخت آن نیز در این ژانر کم‌یاب است. «هزار شلاق» پر است از شیطنت‌ها و بازیگوشی‌هایی که این روایت دویست ساله را برای تماشاگر دلزده از تاریخ، دلچسب می‌سازد... کارگردانی «هزار شلاق»، نمود ذهنی است خلاق با درک زیبایی‌شناختیِ مدرنی از صحنه، که با آکسسواری اندک فضای صحنه‌ایِ پویایی برای تجلی متن خلق کرده است. این خلاقیت در همنشینی با سایر عوامل کار، همچون بازی‌‌ها، در کار دو نفر از بازیگران به‌خصوص، نمونه‌های قابل اشاره‌ای هستند از بازی‌گریِ در خدمت اثر، غیرخودنمایانه، تمرین شده و همراه با درک متن و بینش اثر.

رحمت امینی
توتم اسب حتی به فرهنگ پیش از اسلام ایران بازمی گردد. به سیاووش بازمی گردد. برمی گردد به همان نشانه هایی که بعدا در عَلَم هم می‌بینیم... این نشانه هایی است که تماشاگر را مملو و سیراب می کند از تماشا و ما را مدام در معرض تحلیل و قضاوت در مورد نمایش قرار می‌دهد. نمایش هزار شلاق یک هماهنگی تامی در اجزای خودش توانسته است به وجود بیاورد. این هماهنگی از متن شروع می شود و در طراحی صحنه و شیوه های بازیگری هم وجود دارد. ما در شیوه های بازیگری این نمایش هم یک نوع شکل های استیلیزه نمایش ایرانی را می بینیم.

هزار شلاق، تنها همین سه شب ...
یکشنبه، دوشنبه، سه شنبه
تمام

قیاس مع الفارق است اما
دوستی از آب گذشته میگفت باور میکنی "کمدی فرانسز" از آمریکا هم تماشاگر سالانه بصورت آبونه دارد. یعنی از خیلی جاهای دور دست دنیا مثل آمریکا یک سری تماشاگرنما هستند که بصورت مداوم فقط به هدف دیدن نمایشهای کمدی فرانسز به پاریس می آیند و بر میگردند. حالا این را به عنوان یک حربه ای که باهاش بخواهم توی سر خودمان بزنیم نگفتم ولی بابا سنگلج هم آدم است!

هزار شلاق همچنان در صدر رضایت تیوالی ها! حُسن یا عیب؟!
رضایت 94 درصدی تیوالیها از هزار شلاق (تا این لحظه: ۱۲۵ نفر این نمایش را دوست داشته‌اند ۸ نفر این نمایش را دوست نداشتند)
از هفته نخست تا امروز که چهارمین هفته اجرای هزار شلاق است رضایت تیوالیها از نمایش هزار شلاق با تلورانس دو درصدی همواره در محدوده 92 تا 94 بوده است. با این وجود شاید این درصد بالای رضایت، نه یک حُسن محسوب شود و نه یک عیب؛ اما به هر حال یک ویژگی قابل ذکر است.

دکتر عبدالحسین لاله: برای جامعه تئاتری که این روزها بدجوری پر افاده شده!
هزار شلاق حض تئاتر را به من چشاند و زیبایی اندیشه را یادآوری ام کرد!

یادداشت دکترلاله درباره هزار شلاق:
اگر در وصف تجربه گفته اند «دود از کنده بلند می شود»، در وصف ذوقیات بشر باید گفت «زیبایی از خلاقیت انسان منشاء می گیرد». مصداق کامل چنین خلاقیتی، نمایشی است که دیشب{جمعه شب 12 تیرماه} در سنگلج دیدم. با خود می اندیشم؛ اگر پیش از انقلاب در تئاتر شهر هنربندان هنرنشناس جیغ بنفش می کشیدند، غلامحسین ساعدی سنگلج را مکان فریاد آگاهنده خود کرده بود. و دیشب پس از دیدن این نمایش، با خود گفتم؛ نکند خیلی ها در خیلی جاها اکنون جیغ بنفش می کشند ما هورا هورا می کشیم برای شان، اما چشم مان برای دیدن چنین خلاقیت شگرفی کور شده باشد. نکند خیلی ها، ماجراهای عشقولانه را نشخوار کنند و به به و چه چه ما بلند بوده باشد اما از کنار این ذوق سرشار که از فطرت های پاک جوانان این دیار برخاسته است بی تفاوت گذشته باشیم. از دیشب وجدانم درد گرفته است. نکند ما شده باشیم کف زدگان آب های سطحی و عمق زیبایی دریاچه زلال آگاهی را ندیده باشیم. نکند چنین آثار زیبایی در مکان های ظاهرا دور افتاده بر روی صحنه روند و جامعه تئاتر که این روزها بدجوری پر افاده شده است آنها را نبیند.
من از این گروه ممنون ام که مرا به اعماق تاریخ برد. حض تئاتر را به من چشاند و زیبایی اندیشه ... دیدن ادامه ›› را یادآوری ام کرد.

دکتر لاله در یادداشت کوتاه دیگری نیز اینطور نگاشته: کاری که الان در سنگلج اجرا میرود ناخودآگاه با ادامه همان مسیری است که غلامحسین ساعدی ها با جیغ بنفشی که فریادشان را از درون می کشیدند مقایسه می کنم کاری که من دیدم فقط ما را با شکل نمایش درگیر نمی کرد با روح و تفکر و اندیشه بسیار عمیقی درگیر می کرداین شاید عصاره ی مباحث جدی است که در مبحث فلسفه اجتماعی و تاریخ ایران ما بتوانیم ازش سراغ بگیریم، خوشحالم که چنین اندیشه بلندی را دیدم، کار فوق العاده زیبا و پر مغزی بود

روزنامه صبا. شنبه 13 تیرماه

در گفت وگو با صبا مطرح شد
هویت سنگلج بازتعریف می خواهد
ناصر حبیبیان معتقد است ارائه تعاریفی همچون
محل اجرای نمایش های ملی یا ایرانی برای
تماشاخانه سنگلج صحیح نیست و نیازمند ارائه
تعاریف جدید هستیم. اتفاقی که برای اجرایی
شدن آن باید هنرمندان و مسئولان {تلاش کنند}.
به گزارش صبا، نویسنده نمایشنامه «هزار شلاق »
که ... دیدن ادامه ›› این روزها در تماشاخانه سنگلج روی صحنه
است، اظهار کرد: تماشاخانه سنگلج در حال حاضر
یکی از قدیمی ترین تماشاخانه های فعال ایران
است. البته تماشاخانه نصر سابقه طولانی تری
دارد و سال 1264 تاسیس شده اما متاسفانه
این سال ها در تعطیلی به سر می برد. تاسیس
تماشاخانه سنگلج در دوره ای اتفاق افتاد که
نمایشهای آتراکسیون و کابار ه ای در لاله زار گوی
سبقت را از اجرای آثار دارای اندیشه ربوده بودند
و به همین دلیل سیاستگذران فرهنگی آن زمان
ایجاد چنین محلی را ضروری دیدند.
او افزود: اجرای آثار توسط هنرمندانی مانند
محسن یلفانی، داود رشیدی، پرویز صیاد و علی
نصیریان آغازگر فعالیت سنگلج بود که داعیه
داشت می تواند مخاطبان بالا و پایین شهر تهران
را یک جا جمع کند. همچنین از نظر دیداری
و شنیداری یکی از استانداردترین
سالن های تئاتری ایران محسوب می شود که
توسط مهندسان و معماران آلمانی طراحی
شده است.
حبیبیان یادآوری کرد: نقطه کور صوتی و
تصویری در این سالن وجود ندارد. در حالی که
تمامی سالنهای نمایشی ما حداقل یکی از این دو
ایراد را به خود میبینند. این تماشاخانه همچنین
پیش از انقلاب حدود بیست کارمند داشته و
به صورت کاملا حرفه ای فعالیت میکرده است که
امروز چنین چیزی را شاهد نیستیم.
این نمایشنامه نویس به وضعیت تالار 25«
شهریور » سابق یا «سنگلج » امروز در دوره
مدیریتی جدید اشاره کرد و گفت: تماشاخانه
سنگلج بعد از انقلاب بیشتر تحت تاثیر
نمایش های سنتی و جشنواره آیینی سنتی
تعریف شد که تناقض هایی در خود دارد. این
نمایش ها از طرفی رویکرد آتراکسیونی پیش از انقلابی و نگاه
واپسگرا به نمایش های ایرانی داشت و از طرفی
می خواست رویکردهای انقلاب فرهنگی را مد
نظر قرار دهد.
او در همین مورد توضیح داد: باید توجه داشته
باشیم اگر در دوره قاجار نمایش هایی با طراحی
لباس مشخص روی صحنه می رفت، به این دلیل
بود که مردم کوچه و بازار نیز از همین نوع پوشش
استفاده می کردند. بنابراین صرف رعایت چنین
پوششی در یک نمایش الزاما به معنای اجرای
سنتی ایرانی نیست و با مردم امروز ارتباط برقرار
نمی کند. حبیبیان تصریح کرد: تماشاخانه
سنگلج در این سال ها هجمه ای عظیم از چنین
نمایشهایی را به خود دید که تنها قصد خنداندن
مخاطب را داشت. اما به نظر می رسد در دوره
جدید با حضور آقای عابدی دیدگاه های تازه ای
وجود دارد، چون ایشان و دیگر دوستانی که به این
محل آمده اند افراد تحصیل کرده ای هستند. این
نمایشنامه نویس با ارائه راهکار پیشنهادی خود
برای فاصله گرفتن از تعاریف کاذب و اشتباه برای
تالار نمایشی مانند تماشاخانه سنگلج بیان کرد: به
نظرم برگزاری یک سری نشستهای تخصصی در
زمینه ارائه تعاریف در این سالن می تواند راهگشا
باشد و به روشن شدن بهتر مساله کمک کند.
اتفاقی که به نظر می رسد مسئولان تماشاخانه
نیز در فکر برنامه ریزی برای برگزاری آن هستند.

گزارش تصویری کاوه کرمی- سایت ایران تئاتر از هزار شلاق
http://theater.ir/fa/photo_report.php?cat=3320

جلب رضایت 94 درصدی تیوالی ها از هزار شلاق.
هزار شلاق نسبت به آخرین آمار- در زمینه جلب مخاطب تیوالی- یک درصد رشد داشته ( ۱۰۶ نفر این نمایش را دوست داشته‌اند... ۷ نفر این نمایش را دوست نداشتند) 19:30 یازدهم خردادماه

ایران تئاتر
ناصر حبیبیان: تئاتر ایرانی، نیازمند بازتعریف است

ناصر حبیبیان معتقد است نمایش ایرانی و تئاتر ملی نیازمند آسیب‌شناسی و بازتعریف است.

به گزارش سایت ایران تئاتر، بی‌شک «سنگلج» یکی از قدیمی‌ترین تماشاخانه‌هایی است که زمینه‌ساز اتفاقات و جریان‌های بسیاری در هنر تئاتر بوده است. تماشاخانه‌ای که این روزها تنها به اجرای نمایش‌های ایرانی اختصاص دارد، اجراهایی که بعضی از آنها چندان قابل توجه نبوده است. این تماشاخانه با حضور مدیریت جدید و تغییر نگاه به اجرای آثار، اکنون میزبان نمایش «هزار شلاق» به نویسندگی ناصر حبیبیان و کارگردانی احسان ملکی است. اجرایی که به واسطه نگاه متفاوت اجرایی با استقبال خوبی از سوی منتقدان و مخاطبان روبه‌رو شده است و نوید آغاز اجراهای قابل توجه را در این تماشاخانه می دهد. ناصر حبیبیان نویسنده این اثر با اشاره به شکل‌گیری این نمایش گفت: «طی ده سال گذشته زمان زیادی را به پژوهش تاریخ تئاتر ایران اختصاص دادم، نتیجه این تحقیقات کتاب «تماشاخانه‌های ... دیدن ادامه ›› تهران» بود، بعد از آن فعالیت جدی در این حوزه را کنار گذاشتم، اما مطالعات تاریخی‌ام باقی ماند. ایده شکل‌گیری نمایشنامه «هزار شلاق» از همان زمان آغاز شد، ضمن اینکه می بایست برای پایان‌نامه‌ام نمایشنامه‌ای را می‌نوشتم و کارگردانی می‌کردم .»

او ادامه داد: «نگاه اولیه این متن به تاریخ است، اما در آن تاکیدی بر بیان واقع تاریخی و صد در صد وفادارانه نداشتم، طبیعتا برداشتی امروزین از آن دارم.»

حبیبیان در رابطه با خلق شخصیت اسب به عنوان کاراکتر اصلی نمایش اظهار کرد: «او شخصیت محوری نمایش است که تاریخ از زبان‌اش روایت می‌شود، البته این کاراکتر ریشه در تاریخ ادبیات ایران دارد. داستان‌هایی از زبان حیوانات نقل می شود مانند موش و گربه عبید ذاکانی و ... از سوی دیگر در صحبت‌ها و جلساتی که با پروفسور گنجی یکی از بزرگترین مفاخر جغرافیای ایران داشتم. او به واسطه عمر طولانی‌اش خاطرات عجیبی در مورد تاریخ ایران داشت، ایده آن از اینجا شکل گرفت.»

هزار

این پژوهشگر و نویسنده با ارائه توضیحاتی در مورد تغییر نگاه به نمایش‌های ایرانی به خصوص آثاری که در تماشاخانه سنگلج به صحنه می‌روند بیان کرد: «به نظرم برداشت سطحی از نمایش ایرانی و تئاتر ملی شکل گرفته است که نیازمند آسیب‌شناسی و بازتعریف است. اینکه نمایش‌هایی با برچسب نمایش ایرانی که از وضعیت کمدی بسیار سطحی تبعیت می‌کند را به صحنه ببریم و اسم آن را سنتی بگذاریم، برخورد واپس گرایانه با تئاتر ایرانی است.»

او افزود: «نمایش‌هایی در دوره قاجار در اوج افول ادبی فرهنگی مقابل ناصر الدین شاه و مردم آن دوره اجرا می‌شده، نمی‌توان همان‌ها را اکنون در این گستره ارتباطات جهانی به صحنه ببریم و بعد نام آن را سنتی بگذاریم. ما نیاز به تجدید نظر و بازتعریف از تئاتر ایرانی داریم.»

حبیبیان با اشاره به واژه تئاتر ایرانی خاطرنشان کرد: «نمی‌دانم تئاتر ایرانی یعنی چه؟ اگر کارگردانی ایرانی نمایش هملت را اجرا کند این نمایش ایرانی نیست؟ یا اگر کارگردان خارجی نمایشنامه‌ای ایرانی را با افراد غیر ایرانی اجرا کند چه محسوب می‌شود؟ می‌بایستی تعریف‌مان از تاریخ تئاتر ایرانی گستره طولانی داشته باشد مانند اشعار عطار در گستره نمایش خیال یا سایه‌بازی که پیش از این وجود داشته است. تفسیر غریب‌گرایانه از روحوضی کمکی نمی‌کند و ما را به عقب می‌برد.»

او در پایان گفت: «زنده یاد حاتمی می‌گوید: «هنر مزرعه بلال نیست که هر سال محصولش بهتر شود.» انجام کار اصولی پروسه زمان‌بری است. اگر امروز کاری انجام دهیم و به واسطه بودن تماشاگر آن را کار موفق می‌دانیم درست نیست. باید کمک کرد تا تماشاخانه سنگلج وضعیت بهتری پیدا کند. این مکان از چنین پتانسیلی برخوردار است، زمانی افرادی چون غلامحسین ساعدی و استاد بیضایی در آن اجرا کرده‌اند. می‌بایستی افراد متفکر، فیلسوف و جامعه‌شناس بیایند، با آنها حرف زد و نگاه جدیدی برای آن ایجاد کرد.»
http://www.theater.ir/fa/news.php?id=47324