نمایش رو دوس نداشتم. البته داستانی که روایت میشد دز کل داستان قشنگی بود(هر چند با سوژه ی به شدت تکراری ) با بازی سرد و بی حس خانم طباطبایی اصلا ارتباط برقرار نکردم. البته کاملا مشخص بود که به چه منظوری به این شیوه بازی میکرد. اما 100 دقیقه بازی بدون حس که فقط در لحظاتی اکتی هم به همراهش دیده میشد میتونست حوصله ی تماشاچی رو سر ببره و من بعضی وقتا یاد نمایشنامه خوانی میفتادم که آدم باید همه ی حوادث رو توی تخیلش بوجود بیاره...