با اسم امیر رضا کوهستانی نه بخاطر نمایش های قبلیش ( که بعدا از شنیده ها و اعتبار هنری که به کوهستانی داده متوجه شدم کارهای با ارزش و زیبایی بودن ) بلکه بخاطر حضورش به عنوان نویسنده تو فیلم فوق العاده پذیرایی ساده آشنا شدم. از اونجایی که اون فیلم بشدت عجیب جاذبه ی فوق العاده ای برام داشت پیگیر شدم و بعد با کوهستانی آشنا شدم و منتظر یه نمایش بودم ازش تا ببینمش.
در مجموع شنیدن رو دوست داشتم. ده روز قبل که دیدمش و درست بلافاصله بعد نمایش برام هیجان بیشتری داشت تا الان که مدتی گذشته ازش و معمولی تر جلوه میکنه بنظرم. برخلاف اون دوستانی که ضعف نمایش رو در توجه بیش از حد به موضوع و مفهوم دونسته بودن و معتقد بودن کارگزدان بیشتر دغدغه پیام اخلاقی داشته اما بیشتر تحت تاثیر طراحی متفاوت و کمی با پیچیدگی که به شدت ساده بنظر میومد شدم. سادگی در ظاهر نمایش بشدت هوشمندانه بود و اتفاقا نوع طراحی متفاوت قصه باعث میشد موضوع و خط داستانی جذابتر بنظر بیاد. من از طراحی قصه و ایده بازیگر در میان تماشگر جا خوردم و تونستم تا آخر همراه قصه باشم...
آرزوی موفقیت میکنم برای همه اعضا ی این مجموعه و امیدوارم بزودی بازهم از کوهستانی کار جدیدی ببینم چه روی صحنه و چه روی پرده سینما.