دو سه شب پیش موفق به دیدن ماتریوشکا شدم. اساسا خیلی علاقمند به چخف نیستم. اما انقدر کامنت های مثبت در دوره های مختلف اجرای این نمایش دیده بودم که خیلی کنجکاو بودم برای تماشاش....
واژه ابتذال معمولا برای مردم این سرزمین دارای بار منفی مضاعفیه، نسبت به معنای روی کاغذشه. اما اگه کمیاز بار منفی این کلمه فاصله بگیریم باید بگم ماتریوشکا بنظر یه مبتذل اساسیه. یه نمایش جلوه گرانه بیش از حد...
شما با یه سری داستان های معمولی مواجه هستی که چندان جذاب نیستن. اساسا داستان های فلتی هستند همراه با یه خرده پیام های انسانی و اخلاقی. اما ابتذال در اجراست. اجرای پارسا پیروزفر به شکل مبتذلی فوق العاده است. فکر کنید یه آدم نزدیک به دو ساعت 20 تا شخصیت مختلف را برای شما بازی کنه. توی یه صحنه که فقط یه میز و صندلی و چندتا شی کاربردی داره به اضافه یه جا لباسی. و بازیگر در آنی از یه لحن به لحن دیگه، از یه حس به حس دیگه سویچ میکنه و اینکار رو به بهترین شکل بدون هیچ تپق یا اشتباه در اجرا انجام میده. بنظرم پارسا پیروزفر در مقام طراح،کارگردان و بازیگر بیشتر انگار دنبال یه جلوه گری از قدرت فوق العاده خودش در بازیگری و البته طراحی و کارگردانی تئاتر بوده و انصافا نشون داده چقدر توانمنده، تا حدی که جایی برای شک در این توانمدی نمیذاره ولی بنظرم دو ساعت تماشای این جلوه گری باعث میشه ته کار جز تمجید از قدرت اجرای پارسا پیروزفر چیز دیگه ای برای مخاطب نمونه و کار خیلی زود توی ذهنش بایگانی شه، اونم فقط و فقط با یک جمله : چقدر بازیگر خوبیه این پارسا پیروزفر.
همین.

نارنجیغ رو ندیده بودم اما تعریفش رو شنیده بودم و همین باعث شد که به تماشای قایقانع بشینم. نمایش رو پنجشنبه شب دیدم.
اگه بخوام با چند تا عبارت این نمایش رو تشریح کنم باید بگم:
متن نمایش عالی بود. وقتی نمایشنامه شما یه مونولوگه عنصر متن و بازی وزنه سنگین تری پیدا میکنه و چقدر قاینقانع از این دو حیث عالیه.
متن بخصوص در جاهایی که عبارات و جملات با انتخاب کلمات همراه با واج آرایی انتخاب شده بشدت لذت بخش و زیباست!!! انقدر زیبا که خیلی دوست دارم متن یا پادکست(نسخه صوتی) نمایش بعد از اجرا منتشر شه...
و بعد بازی ها ....
چه حضی می بره تماشاگر از تماشای بازی بازیگرا. بازی هر دو خانم به شکل شگفت انگیزی تاثیرگذار و عالی بود. بخصوص بازگر نقش غزل.
بحدی بازی ها خوب بود که گاهی انقدر مبهوط بازی بازیگرا میشدید که نمایش و داستان و منولوگ رو ... دیدن ادامه ›› گم میکردید...
بشدت تماشای این نمایش رو توصیه میکنم و بنظرم عمیقا باعث تاسف خواهد بود اگه بیننده کمی این نمایش رو ببینه.
سپاس و خسته نباشید به اعضای گروه بخصوص نویسنده متن و بازیگران...

نمایش رو جمعه شب دیدم. در مجموع نمایش نسبتا قابل قبولی بود(تو انتخاب کلمات این جمله سعی کردم خیلی وسواس به خرج بدم که نه خیلی دست بالا گرفته باشم اش نه دست کم!!!). اولین بار بود که بهنام تشکر رو روی صحنه میدیدم و مطمئن بودم که بازی خوبی ازش خواهم دید و همینطور هم بود.بازی تشکر خیلی خوب،مسلط و دلپذیر بود. اما در مورد بازی فریدون محرابی در شروع نمایش به نظرم به شدت بازی تصنوعی و نامتعادل بود (منظورم از نامتعادل بیشتر به حرکات بدن بازیگر برمیگرده)که حدس میزنم بخشیش بخاطر نوع شخصیت نقش مدیر روزنامه سوسیالیست بود چون هر چی به آخر نمایش نزدیک شدیم با پرده برداری از تضادهای شخصیت شکل بازی هم بهتر شد و از اون حالت تصنوعی خارج شد اما با این تفاسیر در مورد بازی محرابی حتی اگر تعمد اش رو در این شکل از بازی کردن رو بپذیرم هم باز باید بگم بازیش خوبی نبود و تو ذوق میزد هرچند که توی نیمه دوم نمایش بازی محرابی کمی بهتر شد.
در مورد نمایشنامه هم بنظرم کمی نقد سوسیالیسم، کمی تعلیق و داستان Mystery و کمی تقابل عشقی بود. کلا به همه این چیزا یه نوکی زده بود...
در مجموع به گروه خسته نباشید میگم.

با اسم امیر رضا کوهستانی نه بخاطر نمایش های قبلیش ( که بعدا از شنیده ها و اعتبار هنری که به کوهستانی داده متوجه شدم کارهای با ارزش و زیبایی بودن ) بلکه بخاطر حضورش به عنوان نویسنده تو فیلم فوق العاده پذیرایی ساده آشنا شدم. از اونجایی که اون فیلم بشدت عجیب جاذبه ی فوق العاده ای برام داشت پیگیر شدم و بعد با کوهستانی آشنا شدم و منتظر یه نمایش بودم ازش تا ببینمش.
در مجموع شنیدن رو دوست داشتم. ده روز قبل که دیدمش و درست بلافاصله بعد نمایش برام هیجان بیشتری داشت تا الان که مدتی گذشته ازش و معمولی تر جلوه میکنه بنظرم. برخلاف اون دوستانی که ضعف نمایش رو در توجه بیش از حد به موضوع و مفهوم دونسته بودن و معتقد بودن کارگزدان بیشتر دغدغه پیام اخلاقی داشته اما بیشتر تحت تاثیر طراحی متفاوت و کمی با پیچیدگی که به شدت ساده بنظر میومد شدم. سادگی در ظاهر نمایش بشدت هوشمندانه بود و اتفاقا نوع طراحی متفاوت قصه باعث میشد موضوع و خط داستانی جذابتر بنظر بیاد. من از طراحی قصه و ایده بازیگر در میان تماشگر جا خوردم و تونستم تا آخر همراه قصه باشم...
آرزوی موفقیت میکنم برای همه اعضا ی این مجموعه و امیدوارم بزودی بازهم از کوهستانی کار جدیدی ببینم چه روی صحنه و چه روی پرده سینما.