این سومین نمایشی است که از مصطفی هرآیینی میبینم و حالا دیگه نام و حضور این فرد در یک نمایش انگیزه کافی برای دیدن اون نمایش رو بهم میده.
داستان نمایش بسیار برای ما آشناست چون خط داستانی زندگی استیون تا حدود زیادی در مسیر رشد و بلوغ خیلی از ماها طی شده. همین مسئله ممکنه مثل یه شمشیر دو لبه عمل کنه؛ از یک طرف آشنایی با خط قصه استیون میتونه ما را جذب ماجرا کنه و از طرفی شاید چندان برامون کنجکاو برانگیز و پرمایه به نظر نیاد. اینجاست که فرم، به همراه بازیهای بسیار عالی (بخصوص بازی صیاد برهانی) و البته موسیقی استثنایی اعتمادسعید به جذابیت و و تازگی کار کمک بزرگی میکنه و این همون چیزیه که نمایش رو برای ما دلپذیر و جذاب تا پایان نگه میداره.
درود به طراح و کارگردان که تونست با چنین فرم روایتی خلاقانه ای (چیزی شبیه به فیلم های صامت) از داستانی ساده نمایشی دلپذیر بسازه.
بشدت در انتظار کارهای آتی هرآیینی خواهم موند.