خب بعد از سلام ، من پیشنهاد میکنم تیوال عزیز بهتر است که اطلاعاتی در مورد نمایش هر چند مختصر درباره ی هر یک از نمایش ها ارایه دهد که این طور تو ذوق علاقمند به هنر نخورد
.. به هر حال تیاتر از قصه آغاز میشود و قصه پردازی هر چقدر هم که درگیر آزادیهای ساختاری باشد باز چارچوبهایی باید که داشته باشد . بیست ، سی دقیقه که از نمایش میگذرد ، چهار شخصیت در صحنه داریم که هیچ اطلاعاتی از آنها نداریم .ربطشان به یکدیگر را هم نمیدانیم .. فقط یک سری مونولوگ های بی سر و ته و بدون ربط از آنها میشنویم .. به امید اینکه مثل روایتهای چند خطی جایی اینها با هم تلاقی میکنند صبور میمانیم . تا اینکه نمایش تمام میشود و من هنوز نمیدانم این آدمها چه کسانی بودند ، نسبتشان با هم چه بود ، چه کاره بودند .. شاید نویسنده میخواست مارا به کشف برساند اما به چه قیمتی .. حتی به قیمت خوانده نشدن و ندیدن داستان ؟؟ !
موضوع شخصیت پردازی در داستان موضوع کاملا شفاف و واضحی ست .. به زبان ساده مخاطب بعد از خواندن قصه باید بتواند کمی از شخصیت ها را برای خود و یا دیگران معرفی کند .. و این موضوع در ارتباط با بازی بازیگران بسیار بسیار موثر است . بر خلاف دوستان که به بازی ها نمره ی خوبی میدهند ، من میگویم این اثر حتی بازیهای خوبی هم نداشت ، چون نمیتوانست که داشته باشد و الا در بازی رضا بهبودی و خانم بهرام که تردیدی نیست .
یک سری سر نخ های روایی هم داریم که کاملا عقیم و بی حرف بودند . بعد سیاسی و ارتباطات سیاسی جهان، اصطلاح امروزیها تیک و تاک های جهان و مهسا ، رابطه ی غیر عاطفی در عین حال پر از حمایت اکبر و مهدخت ... که همه رها شده و معلق ماندند...
میزانسن ها بسیار بد ، بازیگران سرگردان ، خانم پسیانی و آقای ... دیدن ادامه ›› علوی در مدتهای زیادی از نمایش به هیچ طریقی حضور خود را نمیتوانستند توجیه کنند
و بالخره از همه بدتر ، آن شوک روایی آخر نمایش که عربده کشان و پر سرو صدا به مرگ جهان انجامید .. همین جا دوست دارم بپرسم چه کسی این تیوری را نوشته که بازیگر هر چه بیشتر جیغ بزند بازی چشمگیر تری دارد ... ؟؟
در هر صورت بنده عباس جمالی را نمیشناسم ، اما رضا بهبودی و خانم بهرام ، واقعا شما برای ایفای یک نقش اصلا قصه را میخوانید آیا ؟؟ شما که استادید ..