چشم بر هم زدن- نمایش حیرت انگیزی است.. تمام ایده نخ نما شده نوستالژی بازی دهه شصت را ضایع می کند.. گذشته در این نمایش، همان زمان حال است. نه اینکه بخواهد با ارجاع به گذشته ، موقعیت حال را بازسازی کند. بلکه به مخاطب حقنه میکند کابوس لعنتی زمان را که چطور دارد مچاله میکند همه را و مخاطب را ویران می کند.. متن دقیق و کار گردانی زیرکانه و البته بازیی هایی که مو لای درزش نمی رود..
باقر سروش
کارگردان، نویسنده