درود بر همه
دیشب به تماشای این نمایش نشستم،بسیار دوست داشتم به دلیل متن فوق العاده و منسجمی که داشت و بازی حمیدرضای هدایتی که انصافا دست مریزاد. نمایشی که سیزده سال پیش هم همین نقش را بازی کرده و جایزه بهترین بازیگر جشنواره تئاتر دانشجویی آن سال را برد. به دوستان هم توصیه میکنم این نمایش را حتما ببینند

پی نوشت: البته آخرین باری که در مورد یک تئاتر در تیوال نوشتم یه نفر انگ تبلیغاتچی و بازارگرم کن به ما زد دیگه تصمیم گرفتم در مورد هیچ نمایشی نظرم رو ننویسم ولی چه کنم که این اثر با وجودم بازی کرد و حسش هنوز در وجودمه،
همیشه دوستانم رو تشویق به دیدن تئاتر میکنم البته در حد بظاعت و فهم خودم ولی جوابی که میشنوم اینه که" تئاتر مزخرف و بیهوده است، وقت تلف کردنه " البته بهشون حق میدم چون تماشاگرانی رو ندیدند که با اشک به احترام " افرای بیضایی" ایستاده و با چشمان گریان از اتفاقی که در درونشان شکل گرفته دقایق مدیدی درحال تشویق هستند
تئاتر زندگی است ، دریابیمش