یه دردایی هست که مثل خوره روح آدمو میخوره
انگاری دنیا برات به آخر رسیده و دیگه تاب نفس کشیدنت نیست
همه ی غصه ی عالم رو بجونت میکشه
اما...
یه دردایی هم هست که میشینه به عمق وجودت
دوس داری بشینی نگاش کنی ، صداش کنی
باهاش حرف بزنی، سرش داد بزنی ، باهاش خاطره بگی
این دردا حرمت داره نبایست پیش هر کسی واگویه اش کرد
جنس این دردا شنیدنی نیست فهمیدنیه...!
باید مثه یه گنجینه ازش مراقبت کنی
چرا که ... دیدن ادامه ›› مال هیچکس نیست
فقط و فقط مال خودته و بس
اگه این درد رو چشیده باشی میدونی چی میگم
باید حرمتش رو نگه داشت...
و با تکرارش پیش همه ازش یه داستان کوچه بازاری نسا خت
این درد جاش فقط و فقط توی دل آدمه ...
هجده . آبان . نود و چهار