از دیدن این نمایش کلاسیک به زعم خودم لذت بردم. ایفای نقش سرهنگ خیلی خوب بود و باقی شخصیتها به نظر من جایی برای عرض اندام به بازیگر نمی دادند.
اگر در پرداخت نور قدری بیشتر دقت می شد و تغییرات ناگهانی بی مورد اتفاق نمی افتاد بهتر بود.
موضوع جذاب بود هرچند در مورد انسان قرن بیست و یکم محلی برای طرح ندارد و تنها یک نقطۀ ضعف مردان در قرون و اعصار گذشته را نشان می داد که شاید باعث شکنندگی بیش از حد جنس قوی در مقابل جنس به ظاهر ضعیف می شده است. مردانی که با قدرت می تاخته اند اما زمانی که نقطۀ ضعفشان را نشانه می گرفته اند به راحتی در هم می شکسته اند.
به گفتۀ سرهنگ مردان زن دار موجودات بدبختی هستند :)))
در مجموع همیشه از کارهای آقای شهرستانی لذت بسیار برده ام.
به نظر من بهتر است راه دیگری برای ابراز خوشحالی از آمدن آدمهای سرشناس به سالن پیدا کرد. هرچند آقای شهرستانی گفتند که همۀ تماشاچیان برایشان یک اندازه باارزش اند اما آخر سر باز هم نمایش را تقدیم کردند به آقای بقایی فکر می کنم یا کس دیگری که خب به این معناست که دیگران سیاهی لشگر بوده اند ... چندان کار قشنگی نیست.