"احتمال باران اسیدی" یک جور تنهایی ِ گس، که تو را در درگیر کش و قوس می کند مدام!

پس از سال ها که هیچ زندگی نکرده ای، چند روزی را چنان زیست می کنی که گویی یک عمر...

منوچهری که آنقدر کم حوصله است، حتا یارای پاسخ دادن به سلام همکار چند ساله اش را هم ندارد، اما در رستوران هتل در سلام دادن به مهسا، پیش دستی می کند...
منوچهری که از 105 دقیقه فیلم، 104 دقیقه اش را در تلاش برای یافتن خسرو است. خسرویی که دیگر خسرو نیست، به واقع خسروی ِ منوچهر نیست...
کاوه در تلاش برای به زمین گذاشتن باری از دوش دوستان ِ تنهایش...
و مهسا... مهسایی که از جنس هیچ کدام از دخترهای هم و سن و سال خویش نیست. آن طور بزک کرده و سر خوش!

چقدر منوچهریم، چقدر کاوه و چقدر مهسا...