برای v-Day 2016



می خواستم نوشته ام را با حکایت مشهور ماری آنتوانت ملکه ی معدوم فرانسه ی دوران انقلاب کبیر شروع کنم ولی یک لحظه با خودم گفتم ممکن است به کسی بربخورد! من هم که محافظه کار و ترسو! بعد دیدم همین ترس اصلی ترین چیزی است که قرار است در موردش حرف بزنم پس دلیلی برای نگفتن نیست. اصلا نفس این حرکت برای گفتن ناگفته هاست. پس به همان روالی که می خواستم حرفم را می زنم:

ماری آنتوانت ملکه ی فرانسه در دوران انقلاب کبیر این کشور بود. در زمان ناآرامی ها از وزیر شاه پرسید: مردم چرا انقلاب می کنند؟ وزیر گفت: ... دیدن ادامه ›› چون نان برای خوردن ندارند! ملکه گفت: این که مشکلی نیست. خب بیسکوئیت بخورند!

شاید برای ما درک ماری آنتوانت از مساله ای مثل گرسنگی مسخره و احمقانه باشد اما واقعا باید انصاف داد که ملکه هرگز نمی توانست مفهوم فقر گسترده ی مردم را بفهمد چون آن را لمس نکرده. حالا دارم به این مساله فکر می کنم که آیا من می توانم به عنوان یک مرد بزرگ شده در جامعه ی ایرانی بگویم: در کنار جنبشی برای احقاق حقوق زنان هستم؟ آیا من اصلا درکی از این مساله دارم که محدودیت های زن بودن در این جامعه یا هر کشور دیگری چیست؟ برای منی که هنوز بدترین توهینم به یک پسر دیگر «خاله زنک بودن» و «زن صفتی» است آیا حرف زدن از حقوق زن به اندازه ی همان بیسکوئیت مسخره و ساده اندیشانه نیست؟

نکته ی جالب دیگری به ذهنم رسید: معمولا گوشی های جدید تولید شده در دنیا حداکثر ظرف دو سه ماه بعد از تولید در کارخانه ی مبدا در بازار ایران به وفور یافت می شود. فیلم های ساخت امریکا قبل از اکران در بسیاری از کشورها بین ایرانی ها دست به دست چرخیده و هزاران بار دانلود می شود. به لحاظ دسترسی به گجت های گوناگون چندان از قافله ی فناوری روز دنیا عقب نیستیم ولی از تحولات فکری جدید بی اطلاعیم. در بسیاری از کشورها امروزه آفت اجتماعی نه خشونت آشکار علیه زنان، که سکسیسم یا جنسیت گرایی است. در این کشورها امروزه هر چیزی که تمایز میان زن و مرد را برجسته کند مصداق دیوار کشیدن میان دو گروه از جامعه و جنسیت گرایی است. در این کشورها تعریف و تمجید از خوشگلی یک زن، دادن جای خود به زن در مترو، باز کردن در قوطی رب برای او و خلاصه هر رفتاری که با نیت محبت آمیز اما در واقع با تاکید بر زن بودن و متفاوت بودن و امتیاز خاص به زن دادن صورت گیرد مصداق آفت اجتماعی است. ما هنوز دنبال مصداق های عینی خشونت علیه زنان و محکوم کردن آن هستیم و در خیلی جاهای دیگر بحث بر سر این است که برابری در چه شئوناتی هنوز رعایت نشده.

امیدوارم روزی برسد که رد شدن جنس مخالف (زن یا مرد) از کنار ما مسیر افکارمان را عوض نکند و به جنس مخالفمان به چشم یک انسان توجه کنیم نه به حکم جنسیت او. باور کنیم که برای این که زن را به چشم انسان ببینیم لازم نیست حتما عقیم باشیم! مرد بداند که زن هم سنگ او توانایی و لیاقت دارد و زن هم بداند که دوران استفاده از ابزارهای به اصطلاح زنانه برای رسیدن به خواسته هایش تمام شده.

با آرزوی موفقیت برای گروه محترم اگزیت و همه ی دوستان عزیزی که در این مسیر همپای این گروه هستند.