خشم و هیاهو رو دوست داشتم. شروع خوب بود و این خوبی تا اواسط فیلم ( شنیدن داستان از زبان حنا) هم ادامه پیدا کرد. اما رفته رفته با نزدیک و نزدیک شدن موضوع به همان قصه معروف ( ماجرای آقای فوتبالیست و خانم...) دیگر برای من جذابیت نداشت (به خصوص که دو یا سه تئاتر هم با این موضوع دیده بودم).
تصویربرداری و نگاه دوربین بسیار خوب بود.
نوید محمدزاده مثل همیشه توانا ظاهر شد.
خانم طباطبائی هم از پس نقش برآمده بودند (هر چند بسیار یادآور فیلم "هیس..." بودند)
بازی و حضور کم خانم رعنا آزادی ور رو هم دوست داشتم( به خصوص شخصیت این نقش از زبان پارسا).
یک چیز دیگه هم اضافه کنم و آن اینکه، این همه تنش و عدم تعادل از پارسا منطقی نبود و نهایتا دیالوگش در اواخر دادگاه ( که اتفاقا باعث خنده تماشاگران هم شد) با توجه به شرایط و اوضاع حاکم اصلا بجا نبود.