"ونگوگ" یکی از کسان کیمیایی بود که سفر زندگی را از طریق شاهراه در پیش نمی‌گیرند، یعنی جاده‌ای که کوفته شده و قافله بشریت عادی آن را می‌پیماید و آرام آرام، بی دغدغه گم‌شدنی به پایان می‌رساند. مردانی چون "ونگوگ" به کوره‌راهی باریک و سنگلاخ پای می‌نهند، راهی سردرگم و پیچ‌درپیچ که از هیچ سو به مقصد نمی‌پیوندد. در واقع مقصد اینان دست‌نیافتنی است، زیرا سر خود را بلند نگاه می‌دارند و بر افق پهناور و دور نظر می‌دوزند و هر چه پیشتر می‌روند، افق دورتر می‌نماید.

مقدمه دکتر "محمدعلی اسلامی ندوشن" بر ترجمه کتاب "شور زندگی"