نمایش شینیون شبیه نمایش- در انتظار گودوساموئل بکت - بود . تنهاجنس انتظار فرق میکنه ، در انتظار گودو ، منتظر اومدن گودویی هستی که ناجی و نجات دهنده است. در شینیون هم منتظری واین بار روز رو به انتظار رویش مویی سپری میکنی ، تا تعداد جعبه های معین شده توسط دیگری ، پر کنی و بتونی از اتاق خارج بشی – حتی برای رویش بیشتر مو تقلا میکنی و روی کله بی مو داروی رویش میزنی و پذیرای درد میشی تا زودتر از این مخمصه بیرون بیای. ساکنین این فضا چهار نفر بودن بنام های موهایش سپید ، موهایش خرمایی، موهایش بلوند و موهایش آبی . موهایش سپید قدیمی ترین فرد بود و نسبت به شرایط بی تفاوت بود ، گویی که عادت کرده و حوصله سرپیچی نداره و یه جورایی کنار اومده. اما سه نفر دیگه اذیت هستن از این تلاش و انتظار پوچ و عبث . و در نهایت عصیان میکنن .