نکته اصلی فیلم اینه : "آذر" یا همون لیلا حاتمی یه بیمار روانیه و تمام اتفاقات فیلم ساخته ی ذهنی اوست و عملا در واقعیت اتفاق نمیفته. اگر این نکته رو دریابید، فیلم خوب و جذاب و با یه ایده ی جدید همراه است ولی اگه این نکته رو نفهمید به نظر فیلم کسل کننده و بی سر و ته و ... خواهد بود. فهمیدن این نکته هم زیاد سخت نیست . به این نشانه ها توجه کنید :
1- صحنه آخر که پای روانپزشک در میون بود نه پلیس. آیا پلیس به خلافکار میگه "ببخشید خانوم میرزایی ما میدونیم جای شما اینجا نیست"؟ آیا خلافکار به پلیس میگه "نه... اتفاقا خوب شد که اینجام... خودم هم خسته ام"؟!!!
2- یک سرنخ هم در گفتگوی امیرجدیدی و آذر هست قبل از اینکه ببرنش که جدیدی به آذر میگه "تو بیماری".
3- یا مثلا آذر سازی رو آموزش موسیقی میده که خودش نواختنشو بلد نیست.
به هر حال به عنوان یه فیلم اول، فیلم خوبی بود.