نمایشنامه قوی با بازی های قوی با طراحی صحنه قوی تر .
دیشب به تماشای نمایش نشستم . فوق العاده بود یک ساعت تمام به هیچ چیز فکر نکردم و غرق نمایش لذت بردم . نمایش سرشار از واقعیت هایی بود که ارزش ها را ضد ارزش میکردند. نمادهایی که دیگر جایگاه خود را نداشتند و نقش زن که من رو حسابی به فکر فرو برد.
در این نمایش آب دیگر نماد پاکی نبود و برعکس توانایی پاک کردن نداشت. سقاخانه نه تنها شفا بخش نبود بلکه خود باعث آزار و صدمه به اشخاص بود. کودکی که به دنیا آمدنش نه تنها زندگی بخش و شادی آور بلکه باعث نارضایتی پدرش بود. رابطه های جنسی بدون مرز و بدون در نظر گرفتن تعهدات و رعایت اصول اخلاقی و یک زن , که در ابتدای نمایش نقش همسری تنها که با فریاد و التماس از همسرش طلب همراهی می کرد ( و شوهری که بی حوصله حتی خواهان کودک در راه خود نبود )
پس از آن نقش دختری تنها که توسط پدرش مورد تعرض جنسی قرار گرفته بود و به دنبال سرپناه از هر راهی استفاده میکرد . از زاری و التماس به پیر مرد صاحب خانه تا دلربایی برای یک شب ماندن . در این نمایش زن یا موجود ترسناکی است که شوهر همیشه از او فراری است و نیمی از زندگی خود را مخفی میکند یا موجودی برای ارضای نیازهای جنسی . عشق دیگر معنای حس پاک و روح نواز نمیدهد و وسیله ایست برای خالی کردن کمبود ها و عقده های آدم ها . در این نمایش عشق تراوشات هورمون است و نه عشق . خانه معنای واقعی خانه را ندارد . خانه جایی است برای خوابیدن . هیچ کدام از خانه ها آرامش یک خانه را نداشتند . خانه ی شاهد جایی بود برای فرار شهروز از زندگی زناشویی , خانه ای که لوله هایش خراب شده بودند . خانه ای که سقفش چکه می کرد . در این نمایش باد شیشه را میلرزاند . باد نماد هرزگی و بی بند و باری زندگی ادم ها را متزلزل می کند . طراحی صحنه بسیار عالی گردش زمان و تغییر مکان رو به خوبی نشان میداد, تغییر نقش بازیگر مرد در لحظه تماشاگر را غافلگیر می کرد . نمایش عالی , صحنه عالی , بازی ها فوق العاده . خسته نباشید ....