علی جان به هر حال همه‌ی ما می‌دونیم که وقتی یک کاری زیادی انتزاعی یا زیادی روشنفکرانه باشه یا به زعم بعضی‌ها مثل من! زیادی ادای روشنفکری دربیاره فهمش و در نتیجه لذت بردن ازش سخت و سخت‌تر و گاهی‌اوقات غیر ممکن میشه!!این عصبانیت که دوست عزیزمون شین میم داره ازش رنج می‌بره برای من خیلی ملموسه!ممکنه اون نمایش بسیاری حرف‌های ناگفته درش باشه ولی وقتی منِ مخاطب عام چیزی ازش نفهمم مفت نمی‌ارزه!بدتر از اون این احساس به بازی گرفته شدن شعور آزاردهنده‌تر هست.

اقای ابراهیم عزیز
من یک مخاطب عام هستم و ذکر هم کردم یک هنرمند نیستم پس وقتی هزینه میکنم وقت میگذارم و میرم که اجرای هنرمندانِ محبوبم رو ببینم توقع دارم لااقل قدری نمایش رو درک کنم وقتی یک اجرا تموم میشه و تماشاچی عصبانی و خسته از سالن میاد بیرون بنظرم کارگردان بازنده س چون منه مخاطب عام رو برای کارهای بعدیش از دست میده چون مگه چند درصد از تماشاچی ها مطالعه یا تجربه و سوابق هنری داشتند ؟؟!! پس بازهم تکرار میکنم نباید به شعور ، وقت و هزینه تماشاچی توهین بشه

اقای فدایی از توضیح به جا و درکتون
سپاس