یاداشت صابر ابر برای نمایش " تو با کدام باد کی روی؟"
<<هوا بد است >>

همیشه قبل از رفتن، لحظه ای به نامِ ماندن و ایستادن ، عادتیست که همه کم و زیاد دچارش هستیم!
هیچ وقت برای کندن، بدونِ کمی ماندن نبودیم!
تَرک...
تَرک آداب دارد، ترکِ هر چیز، ترک هر کس! ترک ، از دست دادن نیست، خواستن برای حذفِ مکانی، آدمی، دوره ای یا شرایطی را ترک می گویند...
مهم ، خواستن است!!!
جای دیگری را خواستن، حالِ دیگری را خواستن،آدمِ دیگری را خواستن،گذشتن از دوره ای به دوره ای دیگر.
در نمایش < تو ... دیدن ادامه ›› با کدام باد میروی؟ > به زیباترین شکل این تصویر برای شما ساخته شده است، ساده و بی ادعا ... اما عمیق و زیبا.
بازیهای بسیار سخت، تمرکزی عجیب و چشمهایی که نگاه کردنشان جرات می خواهد.
پیشنهادم این است: پس از دیدن این نمایش این جمله را در ذهنتان مرور کنید:

کی و چگونه دلتان وا می شود؟!

متن، طراحی ، بازی ها و انتخاب جسورانه کارگردان به شما یک کلمه را پیشکش می کند، لذت!
با کدامین باد می روی؟ را تجربه کنید، شاید ریشه ای از پایتان، درختی را می سازد که از آن بی خبرید!
گاهی سبز، گاهی زرد!

----
پ ن : تیتر یادداشت از شعرِ جناب هوشنگ ابتهاج انتخاب شده.
( هوا بد است
تو با کدام باد می روی؟
چه ابر تیره ای گرفته سینه تو را
که با هزار سال بارشِ شبانه روز هم
دل تو وا
نمی شود __
ه.الف.سایه)
-------
تاتر مستقل تهران
تا ٢٩ اردیبهشت