اجرای یک اَبَرنمایشنامه/ جایی که دزدی‌های بزرگ رو نمی‌شوند
گلن گری گلن راس
به گزارش خبر گزاری مهر
هنر > تئاتر
فریدرحمتی با اشاره به اینکه نمایش «گلن گری گلن راس» سیاست های غلط نظام سرمایه داری را به چالش می کشد، عنوان کرد در اجرا به متن دیوید ممت وفادار بوده است.
فرید رحمتی کارگردان نمایش «گلن گری گلن راس» که این روزها در تماشاخانه پایتخت روی صحنه است در این باره به خبرنگار مهر گفت: این اثر نمایشی نوشته دیوید ممت است که از ۷ آبان ماه اجرای عمومی خود را آغاز کرده و خوشبختانه تا امروز بازخوردهای خوبی از کار گرفته‌ایم.

وی با اشاره به اینکه در ... دیدن ادامه ›› اجرای این نمایش کاملا وفادار به متن عمل کرده‌ و هیچ نکته ای از نمایشنامه ممت حذف نشده است، ادامه داد: تلاش ما این بود که در تحلیل‌هایی که در زمان تمرین‌ها داشتیم فضای نمایشنامه را درک کنیم و به شخصیت‌پردازی دقیقی که ممت در اثرش به تصویر کشیده است، دست یابیم. نمایشنامه به شدت دیالوگ‌محور است و در پرده اول شاهد سکون و ایستایی هستیم که در اجرا، نمایش از این ایستایی خارج شده است و دیالوگ ها هم بسیار تو در تو و در هم هستند به این شکل که انگار کاراکترها مشغول صحبت های روزمره اند که این شیوه دیالوگ نویسی از ویژگی های آثار دیوید ممت به حساب می آید و ما نیز تلاش کردیم در تمرین ها به ریتم و ضرباهنگ اثر توجه کرده و مسیری را که نمایشنامه به ما نشان می دهد، کشف کنیم.

رحمتی درباره شیوه اجرایی نمایش یادآور شد: نمایش «گلن گری گلن راس» به شیوه ای کاملا رئالیستی اجرا می شود چون متن این اجازه را نمی دهد که به سمت فرم گرایش داشته باشیم بنابراین چه در شخصیت پردازی و بازی ها و چه صحنه پردازی دهه ۸۰ آمریکا به تصویر کشیده شده است با این وجود مضامینی که در اثر مطرح می شود دغدغه امروز جامعه ماست و مسایلی را مطرح می کند که اصلا قدیمی نشده اند.

نمایشنامه «گلن گری گلن راس» نیز یک ابرنمایشنامه محسوب می شود؛ اثری که سیاست های غلط نظام سرمایه داری و منطق بی رحم پول درآوردن به هر قیمتی را به تصویر می کشدوی درباره ویژگی‌های نمایش بیان کرد: برخی از نمایشنامه ها را می توان به عنوان ابرنمایشنامه شناخت به این مفهوم که هم تاریخ را می شکنند و مربوط به دوره خاصی نیستند و هم دغدغه مند هستند. ابرنمایشنامه ها مرز ندارند و متعلق به جغرافیای خاصی نیز نیستند که نمایشنامه «گلن گری گلن راس» نیز یک ابرنمایشنامه محسوب می شود؛ اثری که سیاست های غلط نظام سرمایه داری و منطق بی رحم پول درآوردن به هر قیمتی را به تصویر می کشد. در این منطق بی رحم انسان ها ریاکارند و برعکس ظاهر مثبتشان در باطن یکدیگر را می درند و پیشرفتشان در گرو پسرفت دیگری است. در این نظام غلط سرمایه داری پولدارها روز به روز پولدارتر و طبقه متوسط و فقیرها فقیرتر می شوند، در این سیستم دزدی های بزرگ رو نمی شوند اما دزدی های کوچک به طرز وحشتناکی مورد توجه قرار گرفته و خرده دزدها به سختی مجازات می شوند.

رحمتی در پایان صحبت‌هایش درباره داستان نمایش توضیح داد: میچ و موری روسای یک دفتر مشاوره املاک هستند که برای فروش بیشتر مسابقه بی رحمانه ای را بین فروشنده ها برگزار می کنند که در این مسابقه ۲ نفر اول یک کادیلاک برنده می شوند و ۲ نفر آخر اخراج خواهند شد که همین امر باعث شکل گیری رقابت ناعادلانه ای بین کارمندها می شود.

نمایش «گلن گری گلن راس» نوشته دیوید ممت برنده جوایز پولیتزر، تونی، اولیویر، منتقدان نیویورک و جامعه تئاتری وست اند است که آرمین مهدیلو، امین رقیب دوست، سپهر طهرانچی، فرید رحمتی، مهیار اسلامی، دانیال محسنی، علی اشمند در آن نقش آفرینی می کنند.