چند تا ایراد فیلم نامه ش داشت:
1- من این فیلم رو با دوست روانشناسم دیدم. اختلال دیس تایمی که در فیلم بعنوان یه بیماری خطرناک معرفی شد به هیچ عنوان یه بیماری حاد نیست، که نشون می ده مشاور روانشناس خوبی نداشتن.
2- خونه ی به اون قدیمی، آیفون تصویریش اون هم به اون جدیدی! فقط بحث آیفون نبود، کارگردان می خواست شاکردوست حتمن بفهمه که نوید پشت دره و به نظرم از روی ضعف نمایشنامه مجبور شد آیفون تصویری، در خونه ای که قراره به زودی خراب بشه رو استفاده کنه.
3- دختره اگه می خواست فرار کنه بره خارج، کیفش رو بر می داشت از خونه فرار می کرد، دیگه دیوونه بازی و تیمارستان نمی خواست. بهانه ش این بود که توی خونه زندانی شده، دو تا راه برای فرار دختره وجود داشت،یکی چهارشنبه شب ها که نوید مهمونی داشت، دوم اینکه اگه کلید هم نداشت از همون سرایدار خانمی که خونه ش سبلان بود و به الناز کلید رو داد می تونست بگیره، البته به مورد 3 خیلی نمی شه خورده گرفت چون بالاخره فیلمه و باید ساخته شه.
4- محمدزاده از کجا می دونست شاکردوست گوشیش رو توی خونه جا گذاشت و توی آسانسور نمی تونه به پلیس یا دوستش برای کمک زنگ بزنه؟ درسته که گوشی خاموش بود ولی نوید قبل از این که زنگ بزنه رفت پشت بوم و نمی دونست گوشی شاکردوست خاموشه و از قبل این نقشه رو کشیده بود چون توی ماشین گفت من بالا نمی آم زنگ می زنم تو بیا پایین.
در مورد میزانسن فیلم، کارگردان یه جورایی می خواست نشون بده که فیلم در ناکجا آباد اتفاق می افته و کانترست های موجود مانند ... دیدن ادامه ›› موبایل جدید و اتومبیل و خونه های قدیمی برای همین منظور استفاده شده بود و می خواست سبک آلفرد هیچکاکی به فیلم بده.
برای من که خیلی کم سینما میرم، در مجموع یه فیلم خوب و متفاوت بود. شاکردوست خیلی خوب بازی کرد و اثری از بازیهای درخشان محمدزاده در تئاترهایی که ازش دیدم نبود که البته می تونست به خاطر تعداد دیالوگ های کم و ضعف کارگردان در بکارگیری بازیگر باشه.