شب پایانی اجرا دوباره به دیدن این نمایش درخشان رفتم...تغییرات ظریفی در کار اعمال شده بود که خیلی به بهتر شدن اثر کمک کرده بود، بخصوص نورپردازی. این نمایش برای من مثل کتابی بود که خیلی دوستش داری و گاهی آن را ورق می زنی و بعضی از قسمت هایش را چند باره می خوانی...! مونولوگ پایانی شخصیت سفید با بازی زیبای احمد ساعتچیان در ذهنم همیشه ماندگار خواهد بود و همچنین دیالوگ های پایانی نمایش از زبان شخصیت سیاه بخصوص وقتی در تنهایی به خدا شکایت کرد که چرا کلمات خوب به من ندادی و در عوض کلمات خوب را به او ( شخصیت سفید) دادی. خسته نباشید دوباره به گروه بویژه خانم حیدریان که نمایشی موفق را به روی صحنه بردند. همگی عالی بودید،