با عرض خسته نباشید فراوان به گروه اجرایی، امشب یک اجرای بی نظیر از تیمی کاملا حرفه ایی دیدم،مدتها بود نمایشی بدون ادا و اصول اضافی( که این سالها باب شده است )ندیده بودم،متن حرف نداشت، اجرای چنین متنی بسیار مشکل است و گروه با ریتم و هماهنگی مناسب از پس این اثر کاملا بر آمده بود. حیف از این دست نمایش ها کم می‌بینیم. احمد ساعتچیان بازیگر با سابقه و با تجربه تئاتر از نظر من برای کسانی کارهای او را دنبال می‌کنند همیشه یک نوآوری و تفاوتی در اجرای نقش هایش دارد که گاهی با ظرافت تمام آن را به اجرا میگذارد، در این نمایش نقش کارگردان را بسیار تاثیر گذار و هنرمندانه بازی می کند ساعتچیان در کنار بازیگر با سابقه دیگر رضا مولایی ،در بده بستان های یکدیگر چنان نرم و و خوش ریتم هستند که گاهی فراموش میکنی آیا بازی بود یا از نقش خارج شدند، هر دو بسیار مسلط نقش خود را ایفا می‌کنند. الیکا عبدالرزاقی در ارائه حالات مختلف از شخصیت آنتوانت به ویژه در صحنه های پایانی درخشان ظاهر شده است، علی جدیدی و فرنوش مرواری کاری سخت را در نمایش به‌عهده دارند که به‌ خوبی از پس آن برآمده اند، بخصوص جناب جدیدی. اینها را به این دلیل گفتم اجرای بازی در بازی بسیار کار سختی است.
کارگردان بورژین عبدالرزاقی نسبت به نمایش قبلی خود مده آ سن مدار جهشی بسیار در خور توجه داشته است، و همه چیز در کمال سادگی اما تاثیر گذار اتفاق می افتد. مرز بین کمدی و تراژدی در اثر به خوبی و به اندازه اتفاق می افتاد ، رفته رفته به پایان نمایش که نزدیکتر می شدیم این رویکرد کمدی تراژدی اثر بیشتر جلوه می‌کرد.
در کل بسیار لذت بردم، واقعا دست مریزاد برای هنرتان.