آستروک: ما اینجاییم تا از همدیگه جدا بشیم، با هم دعوا کنیم، یه آپارتمان خالی رو ببینیم،از تراس طبقه ی چهارم سقوط کنیم، ولی آینده مال خونه به دوش ها و آواره ها و بی خانمان هاست...فردا اینجوری میشه،شکی توش نیست!!!

از شیوه های مختلف نمایشی مونولوگ را خیلی دوست دارم، این اجرا از بهترین آنهاست. نمایشی تاثیر گذار با طراحی و بازی خوب خانم خالقی. خانم نیلوفر ثانی به بهترین وجه در مورد نمایش نوشتند

نمایش تراس مثل یک آینه اس، آینه ی تمام نمایی از همگی ما، درونمایه ی اثر شامل مضامینی چون عشق،نفرت،خیانت،دروغ گویی،منفعت طلبی...و در نهایت به ... دیدن ادامه ›› سرگشتگی انسان می پردازد.اتین و مادلن که رابطه ی شان مدتهاست رو به سردی است در حال جدا شدند و در نقطه ی مقابل خانم املاک همیشه در رویای ترک کردن یک مرد است، در حالی که کسی در زندگی او حضور ندارد. آستروک در واقع کارتن خوابی است به شکلی دیگر ،که بیان فیلسوفانه ایی نیز دارد، موریس آواره ایی دیگر که با دستاویزی بنام عشق زندگی را برای خود تحمل پذیر می کند و چقدر یادآور شخصیت های رمان های میلان کوندرا است. سرهنگ و همسرش گویی آینده ی سایر افرادی است که در نمایش مشاهده میکنیم.
و همگی در نهایت پلکانی را انتخاب می کنند که به تراس منتهی می شود، و این تراس می تواند معانی مختلفی را برای ما ایجاد کند که به نظرم زیبایی ای درام در این ویژه گی نهفته است.
تراس نمایشی است قابل احترام و دیدنی . حضور بازیگر با سابقه ایی چون سر کار خانم فریده سپاه منصور با اجرای تحسین برانگیزشان از نکات مورد توجه اجرا است، سایر بازیگران و ارتباطشان با یکدیگر بر روی صحنه بسیار دیدنی است، به قول معروف بده بستان به خوبی اتفاق می افتد، طراحی صحنه نیز جلوه ی خاصی به اجرا بخشیده بود.به جناب مسعود کرامتی کارگردان نمایش بابت این اجرای دلنشین صمیمانه تبریک می گویم.

جناب کوشکی و گروهشون خسته نباشید، نو آوری که در سبک و سیاق نمایش شیطونی بود رو بیشتر می پسندیدم. این نمایش در پرداخت موضوع بیش از حد اسیر فرم نمایشی شده بود. منتظر نمایش های دیگرتان هستیم.

یک خسته نباشید به کلیه ی عوامل این نمایش. ممنونم بخاطر حس و حال خوبی که این نمایش در خود دارد و همزمان به مخاطب هم انتقال داده می شود. نویسنده اثر به زیبایی مده آ را به زمانه ی حال می آورد و چقدر به زنان سرزمین ما نزدیک است. خانم عبدالرزاقی در غالب مده آی امروزی بسیار خوش درخشیدن ، دیدن توانایی های ایشان بر روی صحنه بسیار چشم نواز بود.اما جناب ساعتچیان بی نظیر بودن، لحطه ی بازی در نقش پدر و مادر آنی درخشان ترین صحنه ی بازی ایشان بود. مده آی سن مدار نمایشی است که از ابتدا به تماشاگر خود احترام می گذارد و او را تا انتها با خود همراه می کند. انتخاب موسیقی ها و طراحی لباس و صحنه نیز از نقاط قوت کار است. جناب بورژین عبدالرزاقی برایتان آرزوی موفقیت روز افزون دارم.

یک خسته نباشید جانانه به کل عوامل گروه.به نظرم این اقتباس از اثر شکسپیر توان مطرح شدن در سطح بین المللی را داراست. این همه استعداد در کار بسیار لذت بخش است. علی سینا رضانیا بعنوان آهنگساز با اجرای خود جادو می کند. بنظرم تئاتر مستقل اگر برای اجراهای خود یک نشست عمومی با تماشاگران برگزار کند. مورد استقبال قرار می گیرد.نوعی پرسش و پاسخ با تماشاگران. جدای از فضای تیوال و نوشتن نظرات مخاطبان اثر، حضوری هم این گفتگو ها شکل بگیرد به رشد تئاتر کمک فراوانی خواهد کرد. دغدغه ی تئاتر مستقل (که از نام مجموعه اش کاملا هویدا است) برای به روی صحنه بردن نمایش هایی پر زحمت، حساب شده، و در عین حال احترام به مخاطب واقعا ستودنی است. از زمانی که اجرای درخشان بر اساس دوشس ملفی کار محمد رضایی راد با بازی درخشان جناب بهبودی و ساعتچیان را در این مجموعه دیدم تا به امروز همواره از آثار اجرا شده راضی بوده ام، حتی اگر مطابق سلیقه من نیز نبوده باشد.ولی آنچه که بسیار ستودنی است خود نفس عمل تئاتر است که در اینجا شاهد زحمت گروهایی هستیم که صرفا برای اینکه نمایشی به روی صحنه ببرند را شاهد نیستیم.
باز هم به جناب کوشکی و خانم حسینی و گروه پر تلاش رومولیت خسته نباشید می گویم و چراغ تئاترتان همواره پر نور باشد.

نمایشی با خلاقیت و نو آوری های درست و بجا...۱ خسته نباشید به گروه اجرایی!