در مورد اثر باید بگویم که بسیار تاثیر گذار، جذاب تا حدی که بعد از نمایش همچنان شما را با خود در گیر می کند. بسیاری از سئوالات ما درباره روابط، ازدواج، تربیت ..اعتماد به نفس در زندگی، خود خواهی های ما …و از این دست مسائل در این نمایش مطرح می شود بدون این که در دام شعار زده گی و گزافه گویی بی افتد. اصغر نوری نمایش را با بیانی ساده به روی صحنه برده است که به نظرم رسیدن به این سادگی خود هنر است. مفاهیم عمیقی در نمایش مطرح می شود که این ساده گی در همه ی عناصر اجرا به القا مفاهیم کمک کرده است.تنش و عشقی که بین شخصیت ها مطرح می شود گاه شما را به خنده وا می دارد و گاه فکر و گاهی احساس تاسف که ما در زندگی چقدر در حال افسوس خوردن از گذشته و ترس از آینده هستیم و لحظه ی حال را فراموش می کنیم. اگر کمی با روانشناسی آشنا باشیم متوجه می شویم که نویسنده ی اثر کاملا با مقوله ی روانشناسی آشنایی کامل دارد و از روش های معمول تراپی آگاه است، اما نکته ی جالب روش شخصیت مرد است که به تماشایی کردن اثر جلوه ایی دیدنی بخشیده است. احمد ساعتچیان پس نمایش اخیرش تراس که بسیار در آن خوش درخشید این بار در قالبی کاملا متفاوت بازی بسیار خوبی را از خود به نمایش می گذارد، با دیدن کارهای چند ساله ی اخیر او گویا ایشان در پی تجربه کردن نقش های متفاوت از هم می باشند. ناگفته نماند که طراحی صحنه از امتیازات اثر بخش نمایش است، در کل ستاره شناس نمایشی دیدنی است که لحظات به یاد ماندنی را در ذهن مخاطب بجای می گذارد.

پی نوشت: صحنه ی بادکنک عالی بود.