روایت یاگو از میان دو روایت، شوربختانه ضعیف و حوصله سربر است. آقای نوری هرچه آموزگار، نویسنده و کارگردان خوبی است، بازیگر و صددرصد نوازنده بدی است. نوع روایت که ایستاست (یاگو در سراسر اجرا یک جا نشسته) و ناتوانی بازیگر یاگو در زدن سه تار هم به کار آسیب زده. خوشبختانه مدت این بخش کوتاه است (حدود 20 دقیقه).
اما گل سرسبد اجرا، روایت هوراشیو است. نوع روایت بسیار حرفه ای و بازیها درخشان (به ویژه غزاله رشیدی) با طنزی ناب. کنش و واکنش دو راوی بسیار دیدنی است. از اختلاف سطح این دو روایت هنوز شاخهای روی سر من پیداست :). اگر بتوانید روایت نخست را تحمل کنید، راضی ازسالن بیرون می روید، شاید کارگردان می خواسته شاهدی برای این مثل باشد که گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی.