نمایش "زهرماری" همچنان که خیلی از دوستان کامنت گذاشتن، نمایشنامه بسیار جذاب و گیرایی داره که از این بابت تبریک اول میرسه به نمایشنامه نویسان عزیز این کار آقایان سلگی و بهاروند. بازی ها بسیار خوب و روان بودن و سخت میشه گفت کدوم بازیگر بهتر از بقیه بود ولی از اونجایی که همیشه در اوج گرفتن ها هنر بازیگر بهتر نمود پیدا میکنه، تبریک دوم رو به آقای شادمان میگم که به حق هنر، تفکر و زیرکی مرحوم رسول ملاقلی پور در کشف این استعداد رو به نمایش میگذارن و امیدوارم این روند رو به رشد در آینده با جوایز جهانی برای کشورمون همراه باشه. آقای شادمان در پیچ های احساسی این داستان، خیلی خوب ایفای نقش کردن و تونستن مخاطب رو با خودشون همدرد و همراه بکنن. البته نقش و بازی ایشون در کنار بازی بسیار خوب تینو صالحی عزیز بسیار نمود داشت و نشون میداد که این زوج حتی در کارهای دیگه هم میتونن کنار هم بازی های فوق العاده ای به نمایش بزارن. سایر هنرمندان این نمایش هم همگی خوب بودن و تبریک ویژه به کارگردان جوان این کار آقای علی احمدی برای هماهنگ کردن این تیم بسیار خوب.
در نهایت دیدن این کار کمدی رو به دوستان تئاتربین توصیه میکنم.
یک انتقادی از مدیریت مجموعه پالیز و خیلی از سالن های دیگه تئاتر هم دارم. سالن های تئاتر اصولا بر مبنای یک ظرفیت مشخصی ساخته و تجهیز میشن. بنابراین فروش بیش از ظرفیت صندلی ها، بیشتر از آنکه احترام به مراجعه کنندگان باشه، بوی بهره برداری مالی داره. این مشکل در خیلی از سالن ها دیده میشه و مخاطبان هنردوست تئاتر گاها تا دو ساعت یا بیشتر روی زمین یا پله می نشینن. علی رغم عادی شدن این مساله در خیلی از سالن ها، واقعا این مساله دور از شأن دوستداران تئاتر هست. این مساله بیش از خاموش بودن موبایل و غیره در تمرکز بازیگران و سایر مخاطبانی که روی صندلی ها نشستن تاثیر داره و امیدوارم یک فکری برای این قضیه بشه و مشکلات مالی مستمسکی برای تضییع حق مخاطب نباشه.